Dag 67 (06-11-2017)

Maandag, dag 2 van deze werkweek. De dag start met een schitterend uitzicht. Vandaag is namelijk de eerste keer dat er echt een dichte mist boven Bergen hangt. Doordat ik op zo'n 80m hoogte woon, kon ik mooi over de mist heen kijken en zag ik aan de overkant de bergen boven de mist uit torenen. Het feit dat ik niet in de mist zat, creëerde nog wel een uitdaging. Doordat ik niet met mijn hoofd in de wolken zat (letterlijk), kon de lucht hier extra afkoelen, met als gevolg dat het hier vroor. Vorst betekent in Nederland één ding, ZOUT STROOIEN, maar daar doen ze hier niet aan. De eerste uitdaging was de de trap naar de straat toe. Omdat ik niet verwacht had dat de trap spekglad zou zijn, ging ik boven aan de trap al bijna onderuit. Gelukkig kon ik mijn balans nog net houden en daarmee voorkomen dat ik in een recordtijd beneden zou zijn. Op de weg zal het vast wel beter zijn, dacht ik...

De eerste stappen gingen prima, dus ik liep gewoon verder. Tot er plotseling toch nog een plek was waar het spekglad was. Voor de tweede keer kon ik op het nippertje nog mijn evenwicht bewaren. Pfhoe, de eerste 5 minuten overleefd, nog maar 35 minuten te gaan... Nu ik goed gewaarschuwd was, ben ik de rest van de route wat voorzichtiger gaan lopen. Maar tot nu toe was de weg vrijwel vlak, de helling moet nog komen. Dit maakte me toch enigszins verontrust, als op het vlakke lopen al zo lastig is, hoe gaat dat dan wanneer de weg stijl naar beneden gaat? Voetje voor voetje stapte ik naar beneden, echter viel het me alles mee hoe glad het hier was. Doordat dit net wat lager lag, heeft het hier niet gevroren. Hierdoor kon ik dus gelukkig veilig naar beneden lopen. Benieuwd hoe dat straks gaat worden als de winter echt intreed!

Deze spannende wandeling was overigens niet naar de universiteit, maar naar het politiebureau. Politiebureau? Hoor ik je al zeggen. Ja, politiebureau, hier had ik deze ochtend een afspraak, niet omdat ik iets had misdaan maar om mij officieel in te schrijven. Dit was nodig omdat ik langer dan 3 maanden hier verblijf. Waar ik een lange procedure verwachtte, stond ik binnen 10 minuten weer buiten met een a4' tje waarop staat dan ik ingeschreven sta. Hiermee mag ik de komende 5 jaar werken en wonen in Noorwegen. Sommige dingen kunnen hier dus wel snel.

Voordat ik door ga naar mijn stage ben ik eerst nog een rondje gaan lopen. De mist was inmiddels vrijwel helemaal opgetrokken, dus in het zonnetje ben ik via het park naar de uni gegaan.

De rest van de dag stond weer in het teken van stage.

Dag 68 (07-11-2017)

Een standaard stagedag, zoals velen. Maar toch gebeurde er iets bijzonders vandaag. Afgelopen weken heb ik regelmatig kleine bevingen gevoeld door ontploffingen bij het maken van tunnels. Maar een beving die ik vandaag voelde was toch uniek. Deze beving had een natuurlijke oorsprong en duurder een stuk langer. Waar een beving door een explosie vaak maar een schok is, ging deze natuurlijke beving zeker een seconde of 10 door. Voor mij is dit de eerste ervaring met een echte aardbeving ooit. Omdat mijn interesse wel gewekt was, ben ik even op onderzoek uitgegaan. Hoe normaal is een natuurlijke aardbeving hier in Noorwegen? Volgens iemand in de lokale krant hier, had hij dit nog nooit meegemaakt in 35 jaar. De krant zelf houdt het op de krachtigste aardbeving in Noorwegen van de afgelopen 10 jaar. In Noorwegen komen regelmatig kleine aardbevingen voor, vergelijkbaar als in Groningen. Maar een sterke beving als deze (3.8 op de schaal van richter) is behoorlijk uniek. Gelukkig was deze beving niet sterk genoeg om schade te maken, dus ik zit hier nog gewoon veilig verder te werken. Desalniettemin erg bijzonder om dat eens mee te mogen maken.

Naast deze spannende aardbeving, staat er nog iets leuks op het programma vandaag. Vandaag start namelijk een competitie tussen een aantal universiteiten met betrekking tot het maken van een weersverwachting. En ik doe daar natuurlijk graag aan mee. Komende 4 weken moet ik elke dinsdag en woensdag een weersverwachting maken (temperatuur en neerslag) van een bepaalde stad. De personen die uiteindelijk het vaakst bij de werkelijkheid zat per stad winnen daarbij ook een prijs. Nu ga ik niet per se voor een prijs, ik heb immers weinig ervaring met het maken van een weersverwachting zeker als het gaat om steden als Toulouse (Frankrijk) en Uppsala (Zweden). Maar het is een hele leuke maar ook zeker leerzame afwisseling met de standaard bezigheden met mijn stage. Doordat iedereen in mijn kantoor hier aan meedoet hebben we van 3 tot 4 uur een discussie gehad over wat iedereen verwachtte en daarna is iedereen zelf nog extra in de kaarten gedoken om zo een zo goed mogelijke verwachting te maken. Hierdoor zat ik vandaag uiteindelijk tot half 6 op de uni, wat voor Noorse begrippen behoorlijk laat is.

Dag 69 & 70

Na twee spannende dagen waren de afgelopen 2 dagen weer doodnormaal. Lange stagedagen, maar met een mooi vooruitzicht en uitkijkend naar vrijdag!

Dag 71 (10-11-2017)

Dit beloofd een van de meest bijzondere dagen in Bergen te worden. Niet alleen omdat er een hele leuke dame vandaag arriveert. Maar ook weertechnisch. Afgelopen nacht hadden we onze eerste hagelbuien hier. Zelfs een onweersbui trok vannacht over, wat zeer uitzonderlijk is hier. Doordat ik vannacht regelmatig gewekt ben van de herrie door kletterende hagelstenen op mijn raam, was ik nog enigszins moe bij het opstaan. Het feit dat het buiten grauw en grijs is, en waarschijnlijk de hele ochtend blijft regenen, is ook niet echt motiverend. Maar even later gebeurde er iets wat ik totaal niet verwacht had. Op het moment dat ik het afval naar de straat was brengen veranderde de regen plotseling in sneeuw! Heerlijke grote vlokken, dat betekent dat je er ook lekker nat van kunt worden, daarom heb ik besloten om niet naar de uni te gaan deze ochtend. Maar lekker van de (natte) sneeuw te genieten. In het dal blijkt het namelijk gewoon regen te zijn. Door de sneeuw heb ik plotseling weer ontzettend veel zin in deze dag!

Na deze leuke winterse verrassing, kon ik mezelf focussen op een nog veel leuker moment, de aankomst van Dianneke. Al vroeg vertrok ik naar het vliegveld, ik wilde natuurlijk wel daar staan op het moment dat ze het vliegveld uit komt. Onderweg heb nog genoten van de prachtige witte bergtoppen in de omgeving. Bij aankomst op het vliegveld was ik inderdaad wat vroeg. Haar vliegtuig zou pas over 20 minuten landen. Dus ik heb lekker buiten gewacht, het was even droog, tot haar vliegtuig geland was. Daarna natuurlijk meteen naar de uitgang gelopen waar ook vele andere mensen stonden te wachten. Op een bord konden we mooi zien wanneer de eerste bagage van haar vlucht op de band kwam, nog even wachten en dan zou ik haar eindelijk kunnen zien. Maar dat even wachten duurde wel vrij lang. Toen er op het bord stond dat alle bagage van haar vlucht op de band lag, vrijwel alle mensen om mij heen weg waren, begon ik toch wel een beetje ongerust te worden. Even later kwam Dianneke zonder koffer naar buiten lopen, ze waren haar koffer kwijt. Althans dat dachten ze, toen wij net in de Bybanen (tram) stapte, kreeg Dianneke een telefoontje dat haar koffer toch wel gevonden was, hij bleek op een verkeerde band terecht zijn gekomen. Pfff, wat een timing, een minuut later en we waren al onderweg naar huis. Dus toch gauw even uitgestapt om de koffer op te halen. Hierna konden we met bagage naar huis.

Dag 72 (11-11-2017)

Vandaag stond er een leuke verrassing voor Dianneke op het programma. Een collega van mij had gratis tickets voor de kabelbaan naar de top van de hoogste berg. Daarvan hebben we ook met veel plezier gebruik gemaakt. 's Ochtends vertrokken we in de regen voor een uurtje wandelen naar de kabelbaan. Onderweg kregen we enkele regenbuien over ons heen. En natuurlijk vragen wij ons dan af, zal het boven op de berg ook regenen of valt de neerslag daar als sneeuw? Eenmaal in het wagonnetje naar boven zien we het grauwe groene landschap langzaam veranderen in een witte berghelling. Bij het uitstappen werden we getrakteerd op een schitterend uitzicht over de besneeuwde bergtoppen in de omgeving. En ook op onze berg lag een behoorlijk pak sneeuw. Zeker een centimeter of 10 tot 20. Doordat een groot deel van de sneeuw in de voorgaande nacht is gevallen en omdat we lekker vroeg zijn, is de sneeuw op veel plekken nog lekker vers. Tijdens het genieten van het uitzicht veranderde het uitzicht langzamerhand in een grote grijze wand. Neerslag is onderweg, maar of het regen, sneeuw of hagel zou zijn wisten we nog niet. Zodra de bui dichterbij kwam, was het duidelijk dat het sneeuw was, in no time sneeuwde het heel erg hard. Wat geeft dat een magische gevoel, op de top van een witte berg omringd door een grijze muur van sneeuw, daar waar we een uur geleden nog in de grauwe regen liepen.

Na diverse fotosessies, sneeuwbalgevechten en schitterende uitzichten, was het tijd voor een kleine wandeling door de sneeuw. Doordat de sneeuw op sommige plekken nog zo vers was dat er geen voetstappen stonden, was de wandeling erg opletten. Je weet nooit of je op een rots stapt, in een modderpoel of op een meertje met een flinterdun laagje ijs. Maar deze wandeling was zeker de moeite waard. De prachtige besneeuwde berg met zijn mooie meertjes. Tijdens de wandeling wisselde zon, sneeuw en hagel elkaar in rap tempo af, hierdoor zag de berg er elke 5 minuten weer anders uit. Hoe mooi het was is eigenlijk niet met woorden te omschrijven, foto's zeggen zoveel meer:

Na onze wandeling hebben we nog genoten van een heerlijke beker warme chocolademelk voordat we weer terug naar de regenachtige stad gingen. Eenmaal beneden stond weer een wandeling van een uurtje op het programma voor we thuis komen. Een van ons had een verkeerde beslissing genomen door geen regenbroek aan te trekken (ik zal geen namen noemen maar we waren met z'n tweëen en ik was het niet!).Dan had die persoon bovendien nog eens de pech dat een auto door een flinke plas water reed, waardoor die persoon getrakteerd werd op een heerlijke ijskoude douche. Hierdoor zijn we maar direct naar huis gelopen voor een lekkere opwarmende douche.Door alleindrukken van vandaagbesluiten we de rest van de middag lekker rustig aan te doen.

Dag 73 (12-11-2017)
Ten eerste, Mama gefeliciteerd!

Vandaag staat een droge dag op het programma met redelijk veel zon. De perfecte dag dus om Dianneke de stad te laten zien. Ook Dianneke kreeg een persoonlijke rondleiding zoals eerdere bezoekers. Dit keer hadden we echter een record aantal kilometers nodig. Met een kleine 23km wandelen kwamen we in het donker weer thuis.

Dag 74 (13-11-2017)

Maandag, maar alweer niet een start van een nieuwe werkweek. Het weer belooft mooi te worden, daarom hebben we besloten vandaag een boottocht te maken. 's ochtends vroeg nemen we de boot naar het plaatsje Rosendal. Gedurende deze mooie 2 uur durende boottocht zien we de zon langzaam boven de bergen uitkomen. Ondanks het mooie weer, was het zeker niet warm. Vandaar dat we lekker warm binnen hebben gezeten en maar af en toe naar buiten zijn gegaan om foto's te maken. Eenmaal daar aangekomen, zien we de prachtige witte bergen om het fjord heen. De bergen hebben hier een hoogte tot zo'n 1600m hoogte.

Bij aankomst hadden we 3 uur vrij te besteden. Doordat het toeristenseizoen voorbij is, was het plaatsje aardig uitgestorven en de meeste bezienswaardigheden zijn dan ook gesloten. Maar dat maakt ons helemaal niks uit, wij gaan lekker de berg op hiken. Vanuit het dal zagen we wel wat sneeuw op de berg liggen, maar veel leek het niet te zijn, echter is het uitzicht belangrijker dan sneeuw. Onderweg naar boven moeten we eerst de diepe modder trotseren, hierna verandert de modder langzaam in een harde massa doordat de grond bevroren is. Naarmate we nog hoger komen, wordt het pad langzaam steeds witter, maar de sneeuw wordt nog wel afgewisseld met stukken van ijs. Eenmaal op de eerste top, komen we bij een klein huisje, waarvan we een prachtig uitzicht hebben over het fjord, Rosendal en de omringende bergen. Na een korte fotopauze gaan we weer verder, het volgende stukje loopt door het bos. Dat betekent minder sneeuw en ijs maar wel weer meer modder. Nadat we het bos uitkwamen werden we getrakteerd op een mooi winters landschap. De helling was hier bedenkt met zeker 20cm sneeuw. Wat blijft dat magisch om door zo'n pak sneeuw te lopen! Helaas konden we niet helemaal naar de hoogste top die op 550m ligt, bij 400 moeten we in verband met de tijd omdraaien om zeker te zijn dat we de bus niet missen.

Bij de terugweg was het nog wel oppassen voor gladheid, gelukkig ging alles goed als ik een boomwortel die niet helemaal een boomwortel was, waardoor ik vol in een modderpoel stapte, niet meetel. Eenmaal onderaan hebben we nog een rondje door het dorp gelopen, waarna de terugtocht met de boot startte. Doordat ik best wel moe was van de afgelopen dagen, heb ik niet de hele tocht mijn ogen open kunnen houden. Maar desondanks heb ik nog wel kunnen genieten van de mooie boottocht.