Veel wandelen en bezoek
dag 46 (16-10-2017)
Start van alweer een nieuwe week, maar wel een week om naar uit te kijken. Woensdag arriveert Lars al. Maar tot die tijd nog even 3 dagen stage. Vandaag
was een dieptepunt wat mijn motivatie betreft. Ik zat helemaal vast met mijn onderzoek, en mijn begeleider had helaas pas de volgende dag tijd. Dus erg productief was de dag niet. Ik ben dan ook
lekker vroeg naar huis gegaan, maar voordat ik naar huis ging, ben ik eerst een rondje om het meer gaan lopen. Dit keer ben ik net wat anders gelopen waardoor ik een voor mij nieuw deel van de stad
heb verkend. Tijdens mijn ronde ben ik voor het eerst ooit door een lange tunnel gelopen. Op sommige plekken drupte water van de rotsen naar beneden. Zodra de water op de vloer valt,
verdampt dit water weer. De mineralen in het water verdampen niet, hierdoor lag op deze plekken steeds een klein bergje met achtergebleven mineralen. Bijzonder om te zien, dit soort processen
kosten in de natuur honderden tot duizenden jaren. Maar in de tunnel wordt dit proces blijkbaar versneld. Na de tunnel ging mijn wandeling voort richting een klein bergriviertje, dit is tot nu toe
de enige plek waar ik een rivier bovengronds heb zien stromen. De meeste rivieren worden hier ondergronds geleid door middel van tunnels. Zo ook dit riviertje, een paar 100 meter later verdween het
in een groot gat in de grond. Hierna ben ik nog via het stadion van de lokale voetbalclub naar huis gelopen. Al met al toch een rondje van een kleine 2 uur.
Dag 47 (17-10-2017)
Vandaag staat dan eindelijk de afspraak met mijn begeleider op de agenda, maar helaas is dat pas om 14h. Tot die tijd moet ik me maar zien te vermaken met
het analyseren van de vele grafieken die ik gemaakt heb. Omdat de motivatie nog altijd ver te zoeken was, zat ik meer op Facebook dan dat ik met mijn stage bezig was. Tijdens de lunch besloot ik om
een keer luxe te doen en iets lekkers te gaan kopen. Op goed geluk heb ik een stokbroodpizza gekocht, ik had namelijk geen idee wat ik daar bij moest voorstellen. Eenmaal terug gekomen begon ik aan
mijn warme stokbroodpizza. Hmmm heerlijk, hier was ik even aan toe. Normaal gesproken zou ik het niet kopen, maar dit keer was het de 5 euro zeker waard. Na de lunch had ik de meeting met mijn
begeleider en een Nederlander die nu in Engeland werkt. Via Skype hebben we bijna 2 uur lang over mijn project gepraat. Hieruit kwamen ook vele suggesties van dingen die ik kon gaan doen, voorlopig
ligt er dan ook genoeg werk voor mij klaar.
Dag 48 (18-10-2017)
Dit kan niet anders dan een mooie dag worden. Bij het gaan van de wekker en het openen van mijn gordijnen, zie ik bijna net zoveel lichtjes in de lucht als in de stad. Dat kan maar een ding betekenen, er zijn even geen wolken! En geen wolken beteken uiteindelijk een mooie zonsopkomst. Maar daar blijft het niet bij, de hele dag belooft zonnig te worden. Wat is dat lang geleden dat ik in de zon heb kunnen lopen, daardoor geniet je nog meer van de momenten dat het droog en zonnig is. Omdat Lars vanavond pas aankomt, staat er nog wel een dag stage op het programma, maar in de pauzes ben ik natuurlijk buiten te vinden om te genieten van het herfstzonnetje.
Rond 18h kwam Lars aan in Bergen, nog net voor de zonsondergang, hierdoor heeft hij een van de mooiste zonsondergangen die ik hier in Bergen heb gezien kunnen meemaken. Omdat Lars graag nog eerst wat van de omgeving wilde zien, hebben we besloten om nog een kort rondje te wandelen. Waar de tocht begon in het licht met de ondergaande zon, eindigde deze toch bij de supermarkt en was het inmiddels alweer pikdonker. Nadat we vlug boodschappen hebben gedaan zijn we weer terug naar huis gegaan om daar lekker simpel een pizza in de oven te gooien. Door deze extra wandeling plus de wandelingen die ik in de pauzes heb gemaakt, kom ik vandaag toch weer op zo'n 20km wandelen, alsof het niks is XD
Dag 49 (19-10-2017)
Vandaag de eerste hele dag in Bergen voor Lars. De ochtend startte prachtig met mooie heldere luchten, koud was het wel. Op vele daken was een laagje rijp te zien. Een stadswandeling, dat is wat vandaag op het programma staat. Omdat ik zelf de stad al zo vaak heb gezien afgelopen week, was het voor mij niet bijzonder, maar het blijft leuk om iemand anders rond te leiden in de stad waar je woont, We zijn vandaag via het park, door allemaal knusse woonwijkjes naar het uitzichtpunt over het fjord gewandeld. Hierna zijn we een stukje Floyen op gewandeld om daar te genieten van het mooie uitzicht en een lekkere lunch. Helaas was de lucht inmiddels helemaal betrokken en is het fleurige uitzicht veranderd in een grauw en troosteloos uitzicht. Gelukkig kon Lars alsnog van dit mooie uitzicht genieten. Na de lunch stond het Unesco gedeelte op het programma, Bryggen, en daarna zijn we nog naar het fort gegaan wat hier aan de rand van de stad en hebben we het museum bezocht in het fort. Inmiddels was het alweer laat op de middag en was ik inmiddels wel gesloopt na een slechte nacht slapen. Hierdoor keerde we rond 16h weer huiswaarts.
Eenmaal thuis aangekomen bleken we bijna 22km gewandeld te hebben (FILM). In Nederland zou ik toch wel 2 keer nadenken of ik wel zo ver zou willen wandelen. Hier blijkt het meer een standaard te worden dan een uitzondering.
Dag 50 (20-10-2017)
Nadat ik deze week naar schatting 70km gewandeld heb, is het voor mij wel tijd voor een rustiger dagje. Ondanks dat Lars hier is, ga ik toch naar stage, de
plicht roept immers. Mijn stagedag geeft Lars mooi de kans om de stad zelf te verkennen en lekker in de bergen te gaan hardlopen.
Dag 51 (21-10-2017)
Zaterdag is cruisedag dit weekend. Vandaag zijn we op een korte cruise naar een nabijgelegen fjord gegaan. Aangezien we de ochtend tour hebben gekozen, was
uitslapen er niet bij. Eenmaal onderweg waren we behoorlijk verbaasd van de warmte buiten, het was windstil en een graad of 15 buiten, en dat al om half 9 's ochtends. Normaal is het dan tussen de
5 en 10 graden. We kregen al even spijt van onze warme kleding die we aan hadden gedaan. Maar of die spijt zou blijven?
Na een uurtje lopen kwamen we aan in de haven en konden we meteen de boot op, waarna we nog wel 25 minuten moesten wachten voor vertrek, maar wat maak dat uit? Het weer is toch prachtig. Bij vertrek konden we genieten van Bergen vanaf het water met een prachtig blauwe lucht op de achtergrond. Eenmaal uit de haven, op het open water, begon de wind flink aan te trekken en werd de gevoelstemperatuur een stuk lager. Vanaf toen waren we dan ook heel erg blij dat we ons goed warm hebben aangekleed. Tijdens de tocht hebben we ontzettend genoten van alle mooie vergezichten, bergen en Fjorden. Het was echt een schitterende tocht, met het hoogtepunt op het eind. Daar vaarden we door een heel smal stuk van de Fjord, niet breder dan 2x de bootbreedte en maar 6 meter diep, terwijl de rest van het Fjord een diepte had tot 600m. Op deze plek is zo'n 2 jaar geleden een stuk rots ingestort tijdens een storm waardoor het water nog verder landinwaarts kon stromen. Voor de fjorden is dit nog heel recent, een groot deel van de fjorden staat al duizenden, zo niet tienduizenden jaren onderwater. Omdat de boot hier erg langzaam moest varen, konden wij genieten van de verticale rotswanden die om ons heen torende. Maar om de tocht nog extra bijzonder te maken, stopten we op het eind van het Fjord bij een waterval. Hier kwam een vrouw in een oranje regenpak en een stok met een emmer tevoorschijn vanuit het personeelsgedeelte. Deze emmer werd gevuld met water van de waterval. Maar waarom eigenlijk? Dit werd gedaan zodat iedereen aan boord (en dat waren veel mensen!) een beker water kon proeven van de water uit de bergen. En natuurlijk heb ik dat ook geprobeerd, om eerlijk te zijn, smaakte het water verrassend goed, weinig verschil met kraanwater hier. Dat zegt meer over hoe schoon het water uit de waterval is dan hoe schoon het kraanwater is.
Op de terugweg vaarden we dezelfde route terug, maar doordat de route zo mooi was, maakte dat ons helemaal niks uit. Doordat de wind inmiddels zodanig aangetrokken was, waren de meeste mensen naar binnen gegaan om te schuilen voor de kou. Daardoor was het plotseling lekker rustig boven op het dek. Onderweg hebben we zelfs een paar mini waterhoosjes gezien. Deze waren een paar meter hoog, en tolden mooi over de schuimende golven heen. Erg bijzonder om dat eens in het echt te mogen aanschouwen!
Eenmaal terug in Bergen was de wind nog steeds meer dan behoorlijk, maar ondanks de wind was de temperatuur zeer aangenaam. Hier namen Lars en ik ook even afscheid, Lars wilde nog een aantal musea bezoeken, waar ik nog even een middagje nodig had om even de was te doen. Nu ik toch even alleen thuis was, en de was was aangezet, ben ik lekker buiten in het zonnetje met Dianneke gaan Skypen. Al met al dus een leuke maar wel een rustige middag gehad. Even opladen voor de wandelingen van de komende dagen.
Dag 52 (22-10-2017)
Vandaag staat een mooie wandeling naar de top van Lovstaken op het programma, de berg die ik ook helemaal in het begin heb beklommen. Maar dit keer zijn we naar het zuiden afgedaald ipv naar het
noorden, hierdoor werd de wandeling een stukje langer, zo'n 13 km (https://www.relive.cc/view/1241961923) in totaal. Ondanks dat het dezelfde berg is, ziet de berg er nu heel anders uit. Waar de eerste keer de bomen en planten nog groen en in blad
zaten, waren de bomen nu kaal en was de lage begroeiing vaak geel en verdord. Ook het uitzicht vanaf de top verveelt nooit. Vandaag hebben we zelfs een gletsjer in de verte gespot.
Stage, stage, lasergamen, stage, stage, stage
Dag 39-41:
Deze week een keer een korte blog. Deze week was een standaard week met veel stage en weinig noemenswaardige dingen. Ik zou nu een heel klaagverhaal kunnen houden over het regenachtige weer van afgelopen week, maar ik denk dat hier niemand blij van wordt.
Dag 42 (26-10-2017):
Waar alle avonden vrij saai waren deze week, was dat vandaag niet het geval. ESN, de organisatie waarmee ik de vorige keer de kroegentocht heb gedaan, organiseerde een lasergame-avond. Nou vond ik dat vroeger altijd geweldig om te doen, dus heb ik besloten om aan deze activiteit mee te
doen. Na afloop van mijn stage moest ik meteen haasten om daar op tijd aan te komen, maar gelukkig was ik net op tijd. Het viel me op dat er vrij weinig mensen waren die ook bij de kroegentocht waren. Aan de ene kant betekend dat de ideale mogelijkheid om nieuwe mensen te leren kennen, maar aan de andere kant maakt dat ook wel wat meer ongemakkelijk als je daar aankomt en allemaal groepjes staan waar je niemand van kent. Eenmaal binnen viel dit gelukkig allemaal mee. Voordat we met ons eerste potje begonnen heb ik nog een tijd zitten praten met een Duitser (ja, er zijn hier heel veel Duitsers) en iemand uit Frankrijk.
De eerste ronde van de lasergame was vrij braaf, iedereen bleef een beetje op zijn helft en deed rustig aan. Waardoor de twee teams duidelijk een eigen gebied hadden die ze verdedigde. De tweede ronde was echter compleet anders, iedereen was door elkaar aan het rennen en het was een grote chaos. Dit maakte het spel nog veel leuker maar soms ook frustrerender, je was namelijk nergens veilig. Na twee rondes kwam iedereen uitgeput en bezweet naar buiten. Ondanks dat we inmiddels onszelf soort van volwassen mogen noemen, blijft dit kinderspel geniaal om te spelen!
Na afloop van het Lasergamen twijfelde ik nog een beetje, zal ik lekker op tijd naar huis gaan of zal ik toch nog mee gaan naar de kroeg. Uiteindelijk ben ik toch maar mee gegaan naar de kroeg met de intentie om een biertje te drinken en dan alsnog wel op tijd naar te huis gegaan. Ik kan je vertellen, dat is niet helemaal gelukt. Een biertje, werd twee biertjes en werd toen drie biertjes. 20h werd 22h en toen was het plotseling twaalf uur, oeps ik moet morgen vroeg op en nog een uur naar huis reizen.... Maar het feit dat het zo laat werd, betekende wel dat het een ontzettend gezellige avond was. Ik heb vrijwel de hele avond met dezelfde mensen gesproken, een Duits meisje (ja, nog een Duitser XD ) en 3 Spanjaarden. We hebben echt over van alles gesproken, van de standaardvragen ' wat studeer je" en " waar kom je vandaan" tot discussies over een eventuele onafhankelijkheid en het referendum van Catalonië (Voor wie het gemist heeft: https://www.vice.com/nl/article/gy5mjq/rubberen-kogels-in-de-regen-fotos-van-het-catalaanse-referendum-in-barcelona).
Inmiddels was het dus al 12 uur een besloot ik lekker naar huis gaan, er was echter nog een obstakel. Ik was van plan om op tijd naar huis te gaan, daarom had ik mijn spullen en fiets op het instituut gelaten zodat ik die in de avond zou ophalen. Stiekem ging ik ervan uit dat ik maar moest lopen en dan de volgende dag de spullen weer zou kunnen ophalen. Desondanks dat ben ik toch gewoon gaan proberen of ik nog naar binnen kon. Ik scan mijn kaart bij de ingang, typ mijn code in. En de deur gaat zowaar open! Ik stond eerst even met verbazing toe te kijken, het was inmiddels half 1 ' s nachts en ik kon gewoon vrij door het uitgestorven gebouw lopen. Zo apart, dat zou je in Wageningen niet kunnen, gesloten is dan ook echt gesloten, maar hier kun je klaarblijkelijk 24h per dag naar binnen. Dat betekend ook dat ik voortaan 24h per dag kan werken! Maar laten we dat maar niet doen. Na mijn spullen gepakt te hebben, ben ik lekker naar huis gefietst. Scheelt toch weer een half uurtje in vergelijking met wandelen. Eenmaal om 1 uur 's nachts thuis aangekomen schrok ik toch wel even.... Ik werd vrolijk begroet door een luid blaffende hond, huh we hebben helemaal geen hond. In verbazing zet ik mijn fiets in het schuurtje en wanneer ik weer binnen kwam was het helemaal stil. Heb ik dat geblaf nou ingebeeld? Echter was ik te moe om daar uitgebreid stil bij te staan en ben ik lekker gaan slapen.
Dag 43-45
De volgende ochtend stond de wekker al vroeg, werk gaat immers gewoon door, feestje of niet. Met mijn slaperige hoofd loop ik naar de keuken, komt er plotseling een zwarte hond naar beneden gerend (Huh? Dus dat geblaf vannacht heb ik me niet ingebeeld) gevolgd door mijn huisbaas. Schijnbaar logeerde de hond van een nichtje van haar in ons huis. Dat verklaard een hoop!
Door de rustige week, had ik alle tijd om voorruit te kijken. Wat wil ik nog allemaal doen? Wie komt er wanneer langs? Wat doe ik met kerst? enz. Dat betekende ook dat het wel tijd werd om tickets naar Nederland te gaan boeken. Uiteindelijk heb ik besloten om 23 december terug te vliegen naar het o zo droge Nederland, zodat ik met kerst weer thuis ben. Maar ik moest niet alleen tickets voor mezelf boeken, maar ook voor mijn vader. Hij komt namelijk nog even een paar dagen langs in mijn laatste week en reizen dan samen terug naar Nederland. Naast mijn vader komt ook Dianneke nog langs, die vanuit Schotland direct deze kant op komt. Helaas duurt dit nog een maandje voordat het zover is. Maar in de tussentijd krijg ik nog meer bezoek uit Nederland. Komende woensdag komt Lars namelijk op bezoek. Hij zal hier een weekje blijven. Dus de blog van volgende week zal ongetwijfeld langer worden want er staan al aardig wat tripjes/activiteiten op ons verlanglijstje om te doen. Ondanks dat ik mijn draai hier inmiddels wel heb gevonden, is het nog wel altijd heel fijn om naar dit soort dingen uit te kijken, zeker als mensen uit Nederland op bezoek komen. Dat maakt het alleen wonen hier toch wel een stuk makkelijker.
Vanwege het aankomend bezoek heb ik besloten om op deze regenachtige dagen door te werken in het weekend zodat ik komende tijd een paar dagen vrij kan nemen.
Luxe en veel regen
Dag 32 (02-10-2017)
Maandag, start van een nieuwe werkweek, maar niet voor mij. Komende 2 dagen ben ik flink aan het feesten want het instituut waar ik werk bestaat 100 jaar! Tijd voor een groots feest van 2 dagen! Of zoiets... Het 100 jarig bestaan word gevierd met een 2 dagen durend symposium en een diner voor de werknemers. Officieel ben ik hier geen werknemer, maar ik heb gewoon brutaal gevraagd of ik hier ook welkom bij was. En het antwoord van ja, ook ik mocht komen, dat laat ik me natuurlijk geen 2 keer zeggen. Gratis eten in een luxe restaurant op de berg, wat wil je nog meer?
Maar eerst begon de dag met een symposium, de hele dag door vertelden verschillende mensen over waar zij aan werken op het instituut. Ook kwam er wat geschiedenis voorbij. Natuurlijk waren niet alle sprekers even interessant, maar in het algemeen was het erg leerzaam en interessant. Tussendoor werden er verse broodjes, fruit, brownies etc. geserveerd. Dus naast de interessante praatjes werden ook onze buiken goed gevuld. Zeker als je hoort dat een zo'n broodje normaal zo'n 12 euro kost.
Na afloop van het symposium vertrokken we met een deel naar het restaurant boven op de berg Fløyen, zo'n 300m boven de stad. Helaas regende het stug door en was het uitzicht niet bijzonder spectaculair. Eenmaal in het restaurant aangekomen, bleek dit niet zomaar een simpel restaurantje te zijn. Dit is verreweg het meest luxe restaurant waar ik ooit ben geweest! Bij aankomst stond er al een glas champagne klaar, en zodra je glas leeg was werd je glas binnen een paar minuten bijgevuld. Na een uurtje, met voornamelijk Nederlanders, gepraat te hebben, mochten we aanschuiven in het restaurant. Waar al snel de eerste schenkronde wijn begon. Tegelijkertijd werd het menu voor de avond gepresenteerd. Champignonsoep met garnalen als voorgerecht, gerookte zalm met asperges als hoofdgerecht en rabarber met verse room als dessert. Als er een ding is wat ik echt niet lust, dan is dat zalm, het hoofdgerecht dus. Maar eerst even van het voorgerecht genieten alvorens ik me daar druk om ga maken. Een voorgerecht en 2 wijntjes verder, was daar het moment dat het hoofdgerecht geserveerd wordt. Ik heb besloten om te vragen of het mogelijk is om een vegetarisch menu te krijgen ipv de zalm. Aangezien ik dit niet van tevoren heb aangegeven konden ze dit niet garanderen. Ik moest wachten tot alles geserveerd was, dan zouden ze kijken of er nog een vegetarisch gerecht over was. Waar andere mensen hun zalm al aan het verorberen waren, zat ik nog in spanning te wachten op wat ik zou krijgen. Na een paar minuten kwam een van de obers naar mij toe met een bord. Hmmm, wat ligt daar op het bord? Zalm is het in ieder geval niet! Het bleek dat het vegetarische menu bestond uit een vegetarische burger met gebakken frietjes, eigenlijk hetzelfde als een Big Mac Menu maar dan zonder vlees en veel lekkerder! Wat een opluchting, dit is zoveel beter dan een stukje zalm. Dit is verreweg de lekkerste vegetarische burger die ik ooit op heb. Als ik niet beter zou weten, dan zou ik zeggen dat er echt vlees op mijn broodje lag. Weer een paar wijntjes later was het tijd voor het toetje, ook deze was zeker niet mis, heerlijk! Kortom ik heb heerlijk gegeten en gedronken in een super luxe restaurant op een unieke plek met gezellige mensen! En nu hoor ik jullie al vragen, wat zou zo'n dinertje normaal kosten? Laat ik dat toevallig voor jullie uitgerekend hebben, dit zal ongeveer rond de 160 euro hebben gekost, een glas huiswijn kost immers al 11 euro, nog niet te spreken over de champagne.
Dag 33 (03-10-2017)
Aangezien het gister vrij laat was voor ik thuis kwam, heb ik de eerste sessie van het symposium van vandaag overgeslagen, kon ik mooi nog een uurtje extra slapen. Eenmaal aangekomen op het symposium zag ik daar een man die me wel erg bekend voorkwam, hij leek namelijk verdacht veel op een van mijn docenten uit Wageningen. Maar ik dacht dat kan niet, ik zit immers in Bergen en niet in Wageningen.... Maar na nog een keer goed kijken, bleek het hem echt te zijn. Na even met hem gesproken te hebben, bleek hij gister een cursus heeft gegeven aan de universiteit hier. Vanmiddag vliegt hij weer terug naar Nederland, maar voor die tijd pakt hij nog even een paar presentaties op het symposium.
Tijdens de lunchpauze kwam een docent van het instituut naar mij toe met de vraag of ik Bert Holtslag kende, ja natuurlijk ken ik die, dat is een professor uit Wageningen. Nu blijkt dat hij een paar dagen naar het instituut komt in november, hoe toevallig?!
Dag 34 (04-10-2017)
Dierendag, Bierendag, of wat dan ook, voor mij is het tijd voor een nieuwe (korte) werkweek. Vandaag was het dan eindelijk zover, voor het eerst in mijn tijd in Bergen was het donker bij vertrek naar de uni. Dat is toch wel even wennen, vanaf nu zal ik steeds vaker in het donker moeten vertrekken. Maar gelukkig duurt het nog wel een maandje voordat het zover is dat ik ook in het donker thuis aan kom. Elke dag wordt hier het daglicht nu met 5 minuten verkort, en ik kan je zeggen, dat merk je wel! Naast de duisternis was er vandaag ook erg veel regen, dat gecombineerd met de regen van de afgelopen dagen heeft sommige wegen in kleine riviertjes veranderd. Vandaar dat ik vandaag maar met mijn waterdichte bergschoenen naar het instituut ben gegaan, dat was zeker geen overbodige luxe. Vandaag was dan ook wel de ideale test voor mijn regenkleding en mijn schoenen om te kijken of ze ook tijdens langdurige zware regenbuien waterdicht zijn. Waar je normaal binnen 5 minuten helemaal doorweekt zou zijn, heb ik 40 min door de regen gelopen zonder nat te worden. Test geslaagd dus!
Dag 35 (05-10-2017)
Een dag met veel regen en veel werk op stage *punt*
Dag 36 (06-10-2017)
Vrijdag, jazeker een vrije dag. Vandaag beloofd eindelijk weer een mooie dag te worden na 6 dagen bijna non-stop regen. Dus ook deze week verruil ik mijn vrijdag met zaterdag. Dit maal ben ik met
het ov een uurtje naar het zuiden gegaan om daar een botanische tuin en arboretum te bezoeken. Vooraf had ik wel een beetje de twijfels of het de moeite waard zou zijn. Inmiddels is het volop
herfst hier, dus ik rekende er niet op om nog bloeiende planten te zien.
Eenmaal aangekomen scheen inderdaad heerlijk de zon, wat de temperatuur erg aangenaam maakte en het landschap schitterend verlichtte. En zowaar, na een paar minuten wandelen zag ik al de eerste bloeiende planten tussen alle andere verdorde en bruine planten. Uiteindelijk waren er toch nog wel een paar planten die mooi in bloei stonden. Ondanks dat het meeste al dood en verdord was, was het zeker de moeite waard om in het lekkere herfstzonnetje een rondje te maken door de botanische tuin.
Na pak en beet een uurtje stak ik de weg over om door te gaan in het arboretum. Dit is een park waar allerlei boomsoorten vanuit de hele wereld zijn verzameld. Dit gedeelte is aanzienlijk groter en mooi gelegen aan de rand van een Fjord. Omdat het inmiddels al bijna lunch tijd was, ben ik lekker in de zon aan de waterkant pauze gaan houden om te lunchen. Een van de mooiste plekken waar ik ooit heb geluncht. Oordeel zelf maar:
Kortom, wat een rustige en zonnige wandeling moest worden veranderde uiteindelijk in een regenachtige en intensieve wandeling. Maar met een goede hoeveelheid spierpijn, kwam ik weer met een goed gevoel thuis aan.
Dag 37 (07-10-2017)
Doordat ik gister vrij had genomen, moest ik vandaag gewoon weer aan het werk. Werken op zaterdagen heeft ook zo z'n voordelen. Op weg naar het instituut is er nauwelijks verkeer, de straten zijn 's weekends helemaal uitgestorven. Heerlijk die rust in combinatie met het ochtendzonnetje. Ondanks de zon was het zeker niet warm, met een graad of 5 werd het zelfs tijd om voor het eerst mijn handschoenen te gebruiken.
Tegen de verwachtingen in, was het weer vandaag nog veel beter dan gister. De gehele dag zon en helemaal geen regen. Stiekem heb ik dus wel een beetje spijt dat ik gister heb vrij genomen in plaats van vandaag. Maar desondanks heb ik wel lekker gewerkt vandaag op een uitgestorven instituut. De hele dag ben ik maar een persoon tegen gekomen in het gebouw.
Dag 38 (08-10-2017)
Oorspronkelijk was ik van plan om vandaag een lange hike te maken met de andere Nederlander die bij ons in de groep werkt, Chris. Maar door de vele activiteiten die ik onderneem, merk ik ook dat ik zo nu en dan eens naar mijn lichaam moet luisteren. Daardoor heb ik geconcludeerd dat ik echt wel een dagje per week even rustig aan moet doen om weer op krachten te komen en om de taken in het huishouden te doen, dat komt er 's avonds immers meestal niet van. Dus ondanks het prachtige weer van vandaag blijf ik toch lekker thuis en hoop ik dat er nog een keer een weekend komt met zoveel zon. Maar als ik de locals hier mag geloven zou dit zomaar eens de laatste zonnige dag zijn die ik meemaken zal hier. Normaal schijnt de zon maar een paar dagen gedurende de herfst en winter.
Nieuw hoogtepunt (letterlijk)
Dag 26-28:
Inmiddels is de rust weder gekeerd in het rustieke en zonnige Bergen, de wielertoeristen, de afzethekken, de politieagenten, de tenten, podia, alles is weer verdwenen. Weinig doet meer herinneren aan het WK in de stad. De enige overblijfselen van de afgelopen week zijn de vele namen en teksten die op de wegen zijn gekladderd. Sommige wegen zijn zodanig beschreven, dat de originele belijning niet meer terug te herkennen is.
Nu het WK voorbij is, kan ik ook weer gewoon aan mijn stage werken. Vanaf nu geen 2 uur durende lunchpauzes meer. Dezer dagen bestonden dan ook voornamelijk uit het werken aan mijn stage en ook in de avonden heb ik weinig bijzonders gedaan. Zonnen noem ik tegenwoordig niet meer bijzonder, ondanks dat dit nog altijd officieel de natste stad van Europa is en dat september de natste maand van het jaar is hier in september, heb ik daar afgelopen weken bar weinig van gemerkt. Deze week is zelfs record warm, nog nooit eerder was het hier in Bergen zo laat in het jaar nog zo warm (bijna een hele week boven de 20 graden met vrijwel alleen maar zon).
Dag 29 (29-09-2017):
Zoals hierboven beschreven was, was het een top week wat het weer betreft. Maar aan al het goede komt een eind, zo ook aan dit mooie weer. Maar nog niet vandaag! Vandaag beloofd een schitterende dag te worden, wel veel wind, maar dat nemen we dan maar voor lief. Ondanks dat vrijdag gewoon een werkdag is, heb ik besloten vandaag niet naar werk te gaan. Naar alle waarschijnlijkheid is dit de laatste mooie dag hier, die wil ik niet vergooien door de hele dag binnen achter de pc te zitten.
Om half 8 stapte ik al volledig bepakt de deur uit. Ik ga namelijk naar de top van Mount Ulriken (650m) hiken, maar omdat ik best ver van de berg woon en ik geen zin had om een uur door de stad te wandelen, besloot ik om zo snel mogelijk het dal over te steken en meteen de bossen in te duiken. Dit had als gevolg dat ik wel een smal, steil en verraderlijk pad naar boven moest nemen. Op internet werd gewaarschuwd dat dit pad bijzonder glad kan zijn, en dat goede schoenen zeker geen overbodige luxe is. Gelukkig heb ik goede schoenen, dat in combinatie met een week zonder regen, gaven me voldoende vertrouwen om dit pad te beklimmen. Na ongeveer 3 kwartier wandelen kwam ik bij de bosrand, in het begin was het nog een mooi begaanbaar pad, steil dat wel, maar verder geen probleem. Na een paar haarspeldbochten werd het pad snel slechter, ik vroeg me af of ik nu in een droge rivier liep of dat het een pad was. Uiteindelijk bleek het beide te zijn, in tijden van regen stroomt hier een rivier naar beneden, maar door de droogte lag dit pad er kurkdroog bij. De stenen waren helemaal bedekt met mos, een teken dat de stenen spekglad zijn. Echter, het mos was helemaal uitgedroogd en lag er maar troosteloos bij. Hierdoor was van gladheid ook geen sprake. Ondanks dat het pad zeer goed begaanbaar was vandaag, kan ik me heel goed voorstellen dat je dit pad beter niet kunt nemen wanneer het regent of de afgelopen dagen geregend heeft.
Genoeg over het pad, het uitzicht, na minder dan een half uur had ik al een prachtig uitzicht over het dal waar ik net doorheen ben gelopen. Het feit dat de zon nog niet boven de berg uit kwam, maakte het uitzicht extra uniek. Ondanks dat ik nog niet toe was aan een pauze, ben ik hier toch even gaan zitten om van dit mooie uitzicht te genieten. Helaas niet lang, want door de wind koel je hard af en kan ik me niet veroorloven om langer dan een paar minuutjes stil te zitten. Eenmaal op de top van deze berg aangekomen (zo'n 350 meter hoogte) werd ik verrast door een schitterend, vrijwel vlak plateau met enkele meertjes en mooie herfstkleuren. Daarnaast kwam precies op dit moment de zon boven de berg uit, wat het de herfstkleuren veranderen in een mooie gouden gloed. Wat een uniek beeld en genieten, blij dat ik zo vroeg ben vertrokken! Doordat ik nu op de top was, stond hier een nog stevigere wind. Hierdoor toch maar weer een jas aangedaan en gauw doorgelopen. Ook op dit plateau was het duidelijk dat het de laatste tijd bijzonder droog was, vele modderpoelen lagen helemaal droog waardoor ik er gewoon doorheen kon lopen zonder bang te zijn tot mijn enkels weg te zakken. Na het doorkruisen van dit plateau begon deel 2 van de klim, dit ging een stuk geleidelijker. Al snel kwam ik boven de boomgrens, wat betekende dat de wind nog sterker werd. Even bekroop de twijfel mij, is het wel verstandig om door te gaan? In Nederland zouden we dit zeker een stormachtige wind noemen. Echter zag ik wat mensen op de top lopen, dus ben ik er gewoon voor gegaan. Na een hele tijd over rotsen gewandeld, geklauterd en gesprongen te hebben kwam ik uit op het hoogste punt van mijn wandeling. Naarmate de top dichter bij kwam, begon de wind natuurlijk nog sterker te worden, af en toe was het mijn best doen om niet om te waaien. Zodra ik mijn hoofd boven de top uitstak wist ik genoeg, op de top staan was geen optie, de wind was simpelweg te sterk, jammer maar safety first natuurlijk. In de luwte van de wind ben ik mooi gaan lunchen op deze schitterende plek, het was inmiddels al bijna 12 uur.
Na de lunch ben ik terug gelopen in de richting van de kabelbaan, helaas koste dit wat meer tijd doordat ik een paar keer verkeerd gelopen ben en de gps niet precies klopte met de paden. Doordat je hier over voornamelijk rotsen loopt zijn de paden bijzonder lastig te herkennen. Maar na een wandeling van een uurtje kwam ik aan bij de kabelbaan. Vanaf hier heb je een ontzettend mooi uitzicht over de stad, helaas ging dit mooie uitzicht gepaard met de grootste teleurstelling van de dag, de kabelbaan was vanwege de zware wind gesloten. Ik had er zo naar uitgekeken om met de kabelbaan naar beneden te gaan. Dan maar lopen, maar eerst nog even foto's maken natuurlijk.
Onderweg naar beneden begon de temperatuur snel te stijgen, doordat deze zijde in de luwte van de wind lag. Al snel besloot ik mijn jas uit te trekken en om de afdaling en niet veel later besloot ik om ook mijn broekspijpen af te ritsen. In mijn korte broek en t-shirt vervolgde ik de afdaling. Echter heeft deze afdaling mijn positief verrast, afgelopen 2 jaar zijn ze hier al bezig met het aanleg van een brede trap naar de top. Over een jaar zou deze trap helemaal af moeten zijn tot aan de top. Doordat de afdaling voornamelijk uit trappen bestond, was deze zeer goed te doen en was ik vrij snel weer beneden aan de rand van de stad. Waar ik met de heenweg besloot om zo min mogelijk door de stad te lopen, had ik nu weinig keus. Ik moest nog zo'n 1,5 uur door de stad lopen voor ik thuis was.
Eenmaal thuis gekomen heb ik nog even in de zon gezeten om bij te komen van deze 6,5 uur
durende hike (Ditmaal een filmpje van de Route: Klik), hieronder vind je ook nog een filmpje van de wandeling.
Veel tijd om bij te komen had ik niet, in de avond stond namelijk een activiteit van ESN (studentenvereniging voor uitwisselingsstudenten), een kroegentocht wel te verstaan. Voor mij voor het eerst een goede mogelijkheid om andere studenten hier in Bergen te ontmoeten. Ondanks dat ik enigszins vermoeid was heb ik ontzettend genoten van deze avond. Veel nieuwe mensen gesproken uit allerlei landen, aardig wat bier gedronken *auwww mijn portemonnee....* en veel gelachen. In elke kroeg moesten we een andere opdracht uitvoeren, de een nog gekker dan de ander :D Verder heb ik deze avond het duurste biertje in mijn leven op, 9 euro! En als dat nu een bijzonder biertje was, maar helaas een standaard pilsener. Gelukkig was deze prijs een uitzondering in de andere kroegen kregen we namelijk korting waardoor een biertje maar 4 tot 6 euro kostte voor een halve liter. Doordat de activiteit al om 18h begon, hield vrijwel iedereen het rond en 11 uur voor gezien. Hierdoor was ik nog net voor 12 thuis. Morgen moet ik gewoon weer op tijd op, ondanks het weekend.
Dag 30 (30-09-2017)
Zaterdag, WEEKEND!!!! Maar niet voor mij, omdat ik gister een dag vrij heb genomen moet ik de verloren uren wel compenseren. Wanneer kan dat beter dan op een grauwe regenachtige zaterdag? Vandaag ben ik dus gewoon naar mijn stageplek geweest waar ik heerlijk in alle rust heb kunnen werken, het gebouw was vrijwel uitgestorven. Er is zelfs niet eens iets van security aanwezig. 's Avonds thuisgekomen heb ik nog even deze blog bijgewerkt en ben ik vroeg gaan slapen om even bij te komen.
Dag 31 (01-10-2017)
1 oktober, dat kan maar een ding betekenen. Ik heb de eerste maand hier in Bergen overleefd. Afgelopen maand was met name in het begin wel eens eenzaam, maar met name de vele hoogtepunten zijn me bijgebleven. Inmiddels heb ik in een maand tijd al 3 van de 7 bergen hier bewandeld, ben ik al naar de Fjorden geweest en heb ik ontzettend genoten van het heerlijke weer in september. Wat ik afgelopen tijd wel verwaarloosd heb, is het schoonmaken. Vandaar staat dan ook voornamelijk in het teken van opruimen en schoonmaken zodat ik weer met een fris huis de volgende maand in kan. Niet dat het een zooitje is, maar een keer stofzuigen kan ook zeker geen kwaad. Verder bestaat deze zondag voornamelijk uit uitrusten, helaas is het weer sinds gister omgeslagen. Hierdoor heb ik weinig zin om naar buiten te gaan. Maar een rustig dagje is ook zeker een keer lekker!
Wilhelmus, Wilhelmus, Wilhelmus en meer wielrennen.
Dag 18 (18-09-2017)
Een nieuwe week, nieuwe belevenissen. Vandaag was niet echt een productieve dag. Tijdens de lunch pauze ben ik het centrum ingegaan om te kijken naar het wielrennen. Na afloop van de wedstrijd kwam ik langs de supermarkt, dus waarom niet meteen boodschappen doen? Eenmaal buiten besefte ik dat over 5 minuten alweer de volgende wedstrijd begon, die start wilde ik nog wel even meepakken. Zo werd mijn lunchpauze plotseling 2 uur ipv 30 min, oeps...
Na even gewerkt te hebben besloot ik ook om weer vroeg weg te gaan, ik wil natuurlijk zo min mogelijk van het wk missen. Dit keer besloot ik om op de beklimming, vlak bij mijn huis te gaan kijken. Tegen mijn verwachtingen in, was het hier enorm rustig en had genoeg keuze voor een mooi plekje en heb ik kunnen genieten van de tijdrit, heerlijk in het zonnetje. Het was vandaag wederom een zonnige dag, ik begin toch te twijfelen of Bergen wel echt de natste stad van Europa is? Tot nu toe merk ik er weinig van, maar dat kan natuurlijk nog komen. Maar laten we hopen dat het voorlopig zo mooi weer blijft.
Dag 19 (19-0-2017)
Vanochtend was het erg bewolkt met als resultaat dat ik vandaag voor het eerst in het donker moest opstaan. Een van de voortekenen dat het najaar toch erg dicht bij is. Per dag hebben we hier ongeveer 5 minuten minder daglicht dan de dag ervoor. Op 21 december zal hier zelfs maar enkele uurtjes daglicht zijn. Maar daar probeer ik voorlopig niet mee bezig te zijn. Eerst even genieten van deze "lange" dagen. Verder was vandaag weer een stage zoals ieder ander. Na afloop ben ik het centrum in gegaan om daar naar de start en finish van het tijdrijden te kijken. Daar waren vandaag opvallend veel Nederlanders aanwezig, wat natuurlijk niet gek is als je beseft dat alle 3 de Nederlandse renners top favoriet zijn. En dat hebben ze nog waar gemaakt ook. Met Annemiek (uit Wageningen) die uiteindelijk wereldkampioen wordt en de andere Nederlanders eindigen op plek 2 en 5. Een super resultaat dus! Ook erg bijzonder om alle emoties van de rensters van zo dichtbij te zien! Na afloop van de wedstrijd ben ik doorgegaan naar de medaille ceremonie. En natuurlijk werd daar ook het Wilhelmus gedraaid ter ere van de winnaar. Wie had dat vooraf gedacht, het Wilhelmus op het grote plein midden in het centrum van Bergen, Noorwegen. Ik in ieder geval niet! Maar wel erg leuk eens mee te maken!
Ps: Dave, gefeliciteerd hè!
Dag 20-22
De rest van de week bestond voornamelijk uit stage en meer wielrennen. Op woensdag heb ik voor de tweede keer het Wilhelmus hier mogen aanschouwen, dit maal met nog meer Nederlanders dan de dag ervoor. Vandaag is namelijk Tom Dumoulin wereldkampioen tijdrijden geworden. Dan betekend dat zowel bij de mannen als bij de vrouwen de wereldtitel in handen heeft! Om dan nog even in wielerland rond te blijven hangen, dagelijks loop ik zon 25 minuten langs het parcours en heb daar dan ook al veel (prof) wielrennens zien trainen. Maar wat er vrijdag gebeurde was wel uniek. Ik was onderweg naar huis terwijl de wegwestrijd voor jongens onder de 23 aan de gang is, krijg ik plotseling een bidon naar me toegegooid! Wat denkt die Brit wel niet! Haha, natuurlijk had ik hier geen problemen mee en is het ook dood normaal dat de renners de bidons weggooien op plekken waar mensen staan zodat ze niet in de natuur belanden. Voor mij betekende dat een gratis souvenir. Ik ben nu in het bezit van een officiële Britse bidon! :D
Naast alle wielergeweld zou ik bijna vergeten dat dag 22 betekend dat ik hier al 3 weken ben, waar de tijd in week 1 nog vrij langzaam ging, vliegt de tijd nu wel echt voorbij. Ik heb nog niet het besef dat ik hier al weer 3 weken zit!
Dag 23 (23-09-2017)
Voor het eerst in mijn leven ga ik vandaag een rondleiding door een stad geven. Vandaag komen namelijk twee dames op bezoek, Merel (uit Wageningen) en Jackie (uit Canada). We begonnen de rondleiding in de botanische tuinen, maar door het jaar getijde lag deze er een beetje troosteloos bij. Al was er wel een plant bij die massaal bloeide, een soort grote krokus leek het wel. Na de Botanische tuinen zijn we via de smalle oude straatjes om het centrum heen gelopen om naar een mooi uitzichtpunt over de Fjorden te gaan. Onderweg kwam plotseling het Belgische team een smal straatje uit gefietst, op zoek naar een eettentje. Laat daar toevallig net een Noor staan die meteen zijn camera ging pakken. Er werd al door de Belgen geroepen: "snel doorrijden, die vent pakt zijn camera al". Maar pech voor hun, bleek dat eettentje op precies dezelfde plek te zitten. Dus zodra de Belgen hun fiets hadden geparkeerd, greep de Noor zijn kans om met de Belgen op de foto te gaan. Het was duidelijk aan hun gezicht af te lezen, dat ze daar geen trek in hadden. Na dit bijzondere moment zijn we weer doorgelopen om te genieten van het uitzicht. En wat een geluk weer, het weer is weer ontzetten mooi. Vandaag is de warmste dag sinds ik hier ben, en maandag gaat het zelf 21 tot 24 graden worden, waar echt uitzonderlijk is voor dit gebied in deze tijd van het jaar. Maar dat maakt mij niet, gewoon maximaal genieten van het heerlijke zonnetje!
Nadat we genoeg gezien hadden van de Fjorden besloten we ergens in de stad te gaan lunchen, na wat zoeken vonden we eindelijk een terrasje waar wel lekker konden zitten en waar de lunch nog enigszins betaalbaar was. Desalniettemin, was dit waarschijnlijk mijn duurste lunch ooit, voor Chicken Salad moest ik 15 euro aftikken... Tijdens deze dure maar wel lekkere lunch hebben we besloten om de drukte van de stad en WK achter ons te laten. We zijn namelijk Mount Floyen opgewandeld. Deze berg ligt tegen het centrum aan en is maar 300m hoog, maar wel gemakkelijk bereikbaar en geeft je binnen een uur een schitterend uitzicht over de Fjorden, de stad en in de verte de oceaan. Een stukje verder op de berg ligt ook een prachtig meer, iets wat we zeker niet wilde missen. Hier hebben we uiteindelijk bijna een uur van de zon en landschap genoten.
Hierna was het helaas wel weer tijd om naar beneden te wandelen, we wilde immers wel zien hoe de Nederlandse dames het er vanaf brachten tijdens de wegwedstrijd. Na 3x keer de dames voorbij te zien komen, was het tijd om de laatste 500m per scherm te volgen. Op dat moment was het duidelijk dat we wederom goud zouden behalen, ja het begint inmiddels als doodgewoon te worden. Alweer het Wilhelmus op het plein in Bergen, zo'n beetje een dagelijkse activiteit hier. Na afloop van de medailleceremonie, heb ik afscheid genomen van de dames en ben ik weer terug gewandeld naar huis. Eenmaal thuis aangekomen heb ik naar schatting ruim 20km in de benen en ben ik moe en voldaan, na het Skypen naar bed gegaan.
Dag 24 (24-09-2017)
Vandaag staat helemaal in het teken van de fiets vanochtend ben ik eerst zelf wezen fietsen met veel klimwerk, waaronder 2 keer de Birkelundsbakken (Dit is de berg die tijdens de tijdritten ook door de profs werd bedwongen). Na zo'n 38km en 1200 hoogtemeters vond ik het wel weer welletjes (zie hier mijn strava-rit). Tijd om de profs aan het werk te zien. Ook vandaag was het wederom schitterend weer en heb ik heerlijk in het zonnetje de renners meerdere malen zien voorbij komen. Uiteindelijk kwam de bewolking toch opzetten en koelde het aardig af. Dat heeft mij doen besluiten om de rest van de wedstrijd toch maar thuis te bekijken. Helaas vandaag geen Nederlanders op het podium, maar ja, het kan ook niet altijd raak zijn. Met 3 wereldkampioenen zijn we waarschijnlijk wel het meest succesvolle land op dit WK!
Nu het WK voorbij is, zal de rust hier in de stad weer terug keren.
WK-wielrennen en een tocht naar de fjorden.
dag 11-15
Deze dagen voeg ik even samen omdat er deze dagen weinig dingen zijn gebeurd om over te schrijven. Dagelijks rond 8 uur naar stage en rond 4 uur weer thuis. Nog niet alles gaat even soepel tijdens mijn stage, ik ben veel afhankelijk van een persoon bij problemen met programmeren. Dit zorgt er regelmatig voor dat als ik vast loop lang moet wachten voordat ik verder kan met werken. Maar dat geeft mij mooi de kans om deze blog bij te werken en wat andere dingen te regelen. De sfeer in ons kantoor is erg goed, de 2 PhD's die ook in het kantoor zitten zijn aardig en we lunchen nu ook bijna dagelijks samen. Ik begin hier inmiddels wel een vast clubje te kennen.
Op donderdag was het voor mij een wandeldag, na de lunch ben ik het centrum in gegaan om kaartjes te kopen voor een Fjord-tour. Onderweg zag ik al wat voorbereidingen voor het WK-wielrennen, dat hier zaterdag begint. Omdat het me wel leuk leek om hier wat meer van te zien, heb ik besloten om mijn pauze wat te verlengen door een rondje door het centrum te lopen. Wat een gekkenhuis is het eigenlijk ook, zo'n wk organiseren. Verschillende tijdelijke politieparkeerplaatsen vol met politieauto's, dwars over de trambaan is nieuw asfalt aangelegd waardoor de tram niet meer verder het centrum in kan, duizenden afzethekken (Nee, ik overdrijf niet), Grote tenten en podia door het centrum heen, enz. Het centrum ziet er nu totaal anders uit dan toen ik daar 1.5 week geleden was. Naast alle opbouwwerkzaamheden, heb ik ook al de eerste prof wielrenner gespot. Iemand van het Oostenrijkse team maakte een rondje door het centrum, waarschijnlijk om zich ook te vergapen aan het gekkenhuis wat nu plaats vindt. En dan is dit nog 2 dagen voor de start. Ik ben benieuwd hoe het centrum er uit ziet als de wedstrijden eenmaal gestart zijn.
En alsof dat nog niet genoeg gewandel was, ben ik na afloop van mijn stage nog een extra rondje gaan lopen om het meer voordat ik naar huis ging. Helaas waren ze volop aan het werk langs het meer, waardoor het zicht vaak beperkt was. Maar ik heb gelukkig wel andere indrukwekkende dingen mogen spotten. Toen ik ongeveer halverwege was zag ik plotseling een enorm gat in de bergwand zitten. Naarmate ik dichterbij kwam, besefte ik dat ze hier een nieuwe tunnel aan het maken zijn. Voor dit gat stond namelijk een enorm metalen apparaat (geen idee wat het is), die precies de vorm van de tunnel had. Erg indrukwekkend om te zien. Maar het kan nog indrukwekkender! Zo'n 10 minuten later hoorde ik steeds een zoemer afgaan, maar waar het nu vandaan kwam kon ik niet helemaal plaatsen. Ik dacht dat zal vast wel van het station afkomen waar net een lange goederentrein arriveerde. Even later liep ik over een brug over het meer en toen ik halverwege was hoorde ik plotseling een gigantische knal, voelde ik een drukgolf en begon de brug heftig te trillen. Op het eerste moment was mijn ingeving,er is iets kapot aan de brug, ik moet zo snel mogelijk naar de overkant. Maar een fractie van een seconde later, keek ik om me heen en besefte ik dat er niks met de brug was en dat ik er veilig stond. Wat er wel aan de hand was, bij de werkzaamheden aan de oever van het meer, dat uit eerder mijn uitzicht verpestte, was een stuk van de rotsen onder water opgeblazen. Dit leide tot die harde knal en de schrikreactie bij mij. Nu snap ik ook waar die zoemer voor was, dat was natuurlijk om voor die explosie te waarschuwen, maar ja, wist ik veel?! Na dit spannende avontuur en 8km wandelen kwam ik weer moe en voldaan thuis.
Dag 16 (16-09-2017):
Ondanks het weekend, staat de wekker vandaag al vroeg. Vandaag staat er een heuze fjord tour op het programma. Het weer beloofd schitterend te worden, 16 graden met veel zon. De Tour begon met een trein rit van een uurtje naar het plaatsje Voss, onderweg hoopte ik van het mooie landschap te gaan genieten. Helaas bestond dit deel van de route voornamelijk uit tunnels, dus veel kon ik niet zien. Hierna pak ik samen met zo'n 200 andere toeristen (6 bussen) de bus naar Gudvangen. Onderweg dalen we af op een weg met een gemiddeld stijgingspercentage van 18%, dit is zo steil dat je de remmen van de bus hoort kraken en voelt stotteren. Na ook aantal keer het asfalt afgeschraapt te hebben met de bus komen we in een prachtige vallei aan. Dit is het begin van het fjord. Mijn veel goede moed stap ik de bus uit om het plaatsje te verkennen, ik moest immers toch een uur wachten op de boot. Helaas was het niet meer dan 2 souvenirshops, 1 toiletgebouw en 1 restaurant. Dan maar lekker op een bankje genieten van het uitzicht en de zon, of nouja, zon? Die zat nog lekker achter de bergen. Het was hier dan ook niet veel warmer dan een graad of vijf. Dat is wel wat anders dan de 16 graden die in Bergen verwacht werd.
Na een uur wachten was het nog altijd niet zonnig in het dal, daarnaast was de wind ook gaan aantrekken, wat de gevoelstemperatuur niet ten goede kwam. Eenmaal op de boot was het een combinatie van de kou negeren en genieten van de schitterende fjorden. Halverwege de toch (van 2 uur) ben ik toch maar binnen gaan zitten op de boot. Wetende dat ik het fjord dadeijk nog een keer ga zien op een andere boot, dus nu even lekker opwarmen. Eenmaal aangekomen in Flam, moest ik meteen door naar een andere boot. Dit was een optionele tour die ik geboekt heb, tijdens deze tour ging je op een klein bootje (max 12 man) met gids op hoge snelheid door het fjord varen. Gelukkig kregen we hiervoor wel speciale kleding aan die ons moest beschermen tegen de kou en wind.
Wat ben ik blij dat ik deze tour heb gedaan, vanuit een klein bootje zien de Bergen er nog veel indrukwekkender uit. Daarnaast vertelde de gids ook leuke verhalen over de Fjorden en de mensen die er wonen en woonde (Vikingen). Daarnaast bracht hij ons naar plekken waar we zeehonden van dichtbij konden zien. In totaal hebben we enkele tientallen zeehonden gezien die daar in het wild leven. Na deze schitterende boottocht kwamen we weer terug in Flam, inmiddels was dit toeristische dorpje compleet uitgestorven. Bijna alles was dicht en de meeste toeristen waren al naar huis toe. Ik moest helaas nog een uur wachten op de volgende etappe, de Flam-trein vertrok pas om haf 7. Maar dit schijnt een van de mooiste treinritten van Europa te zijn, dus dat zal het wachten wel waard zijn.
In de trein bleek ik de trein te delen met slechts enkele toeristen, dat terwijl deze trein overdag stampens vol zit, een gelukje dus. Ik kon nu namelijk steeds van kant veranderen naar waar het mooiste uitzicht is. De trein stopt zelfs bij een waterval waar iedereen even mag uitstappen om foto's te maken. Hoezo toeristisch? Zoals ik al zei, staat dit bekend als een van de mooiste treinroutes van Europa. Ik moet bekennen, door mijn hoge verwachtingen, de intredende schemer en alle indrukken van de fjorden eerder op de dag, vond ik deze rit niet super bijzonder. Neemt niet weg dat het een mooie route is, en zeker de moeite waard is om eens te bezoeken.
Hierna komen we aan in het plaatjes Gudvangen. Eindelijk een plek om avondeten te scoren, athans, dat dacht ik. Gudvangen is niet meer dan een enkel overstapstation met een klein restaurantje, een wc en een mini wachtruimte met een paar bankjes. En natuurlijk was het restaurant al gesloten, dus geen avondeten... Gelukkig had ik nog een sneetje brood over wat ik maar als avondeten heb aangezien. Oorspronkelijk moest ik hier een uur wachten op mijn laatste trein terug naar Bergen. Maar door vertraging heb ik hier uiteindelijk anderhalf uur moeten wachten. Altijd fijn als je dood op bent van alle indrukken en je klaar bent om naar huis te gaan, dat je dan 1.5 uur op een klein stationnetje buiten in de kou moet wachten! Uiteindelijk kwam ik om 23.45 thuis en ben ik meteen mijn bed ingedoken.
Dag 17 (17-09-2017)
Nog enigszins moe van de vorige dag, besluit ik toch om op tijd op te staan. Afgelopen vrijdag heb ik een fiets gekocht en die wil ik dan ook graag gaan uit testen. En waar kan dat beter dan bij het Wk wielrennen? Als eerste ben ik naar de beklimming op het parcours gegaan om daar de dames voorbij zien te komen. Hierna ben ik zelf wat gaan fietsen, wat hier toch niet mee valt, geen meter vlak. Door het warme weer was ik al snel door mijn drankvoorraad heen en besloot ik om even mijn bidons bij te vullen. Eenmaal thuis aangekomen merkte ik dat ik nog erg vermoeid was en ben ik daarom ook lekker thuis gebleven. Maar desondanks toch een kleine 20km gefietst met ruim 600 hoogtemeertes. Probeer dat maar eens te evenaren in Nederland.
De mannen ploegentijdrit heb ik dan heerlijk vanaf mijn bedje bekeken. Erg apart om de stad waar je nu al eventjes in woont op tv te zien, zoveel herkenbare plekken.
Eerste stageweek
dag 3 (03-09-2017):
Vandaag is de laatste vrije dag voordat mijn stage begint. En het beloofd een mooie dag te worden met veel zon en temperaturen oplopend tot 20 graden. Tot nu toe merk ik er nog niks van dat dit de natste stad van Europa is. Maar dat zal vanaf dinsdag veranderen. Op deze mooie zonnige dag heb ik besloten om een korte wandeling te maken naar de top van de berg die gelegen is achter mijn kamer, Løvstakken. Waar ik begon met een lange broek, had ik binnen een paar minuten mijn broekspijpen afgeritst. Dus lekker in mijn t-shirt en korte broek die berg op stampen.
Helaas klopte mijn verwachting niet helemaal, waar ik een mooi begaanbaar pad naar boven verwachte, kwam ik terecht op een steil smal, modderig en soms glad paadje. Wat begon als een rustige wandeling liep uit tot een flinke hike. Maar eenmaal aan de top gekomen was dit de moeite helemaal waard. Vanaf de top was een schitterend uitzicht te zien. Uitzicht over de stad, de lagere heuvels, de meren en in de verte zelfs de oceaan. En dat allemaal mooi verlicht door de zon. Blij dat ik toch maar een zonnebril heb meegenomen. Na een simpele lunch op de top begon de afdaling, voor de afdaling heb ik gekozen voor een wat makkelijkere route naar beneden. Ook deze wandeling is opgenomen met Strava.
De rest van de middag heb ik heerlijk in het zonnetje op een klein grasveldje naast het huis gezeten en 's avonds nog even geskypt en gekeken hoe Nederland eindelijk eens weer een wedstrijd won. Niet heel veel bijzonders dus.
dag 4 (04-09-2017)
Dit is de dag, de dag dat mijn stage officieel gaat beginnen. Dat betekende de wekker zetten en op tijd op. Mijn stageplek is ongeveer 40 minuten wandelen van mijn huis, maar met dit schitterende weer is dat echt geen straf. Ook vandaag weer helder weer met temperaturen tot 20 graden. Ik begin dus met goede moed, en een beetje spierpijn na de wandeling van gister, aan de tocht naar mijn stage. En inderdaad een kleine 40 minuten later kom er aan. Ik braaf naar de administratie lopen, waar ze van mijn komst zouden moeten weten. Hier zou ik een pasje krijgen om het gebouw in te kunnen en daarbij ook een eigen bureau krijgen. Ze zeggen altijd een goed begin is het halve werk, voor mij was het in dit geval letterlijk het halve werk. Binnen 15 min stond ik weer buiten met enkel een toegangspas. Ze wisten helemaal niet van mijn komst en hadden nu geen tijd om een bureau te vinden. Dus kreeg ik een vriendelijk verzoek om morgenochtend terug te komen. Dus maar weer 40 min terug lopen, heb ik in iedergeval mijn dagelijkse beweging gehad. Omdat ik niet de rest van de dag binnen wil zitten maar wel rustig aan wil doen, ben ik even in de haven net buiten het centrum gaan zitten om te genieten van het weer en om deze blog even bij te werken, want gelukkig had ik een laptop mee.
Ondanks het mooie weer had weinig energie om echt iets te gaan ondernemen. Vandaar dat de rest van de dag vooral bestond uit bank hangen en een filmpje kijken (Braveheart, een echte aanrader!)
Dag 5 (05-09-2017)
Vandaag een tweede poging, hopend op een werkplek ging ik vanochtend weer met volle moed naar de uni. Na 40 minuten lopen door de regen, vandaag maak ik eindelijk het weer mee waar Bergen zo bekend op staat, kom ik aan op de uni. En meteen gingen de mensen van de administratie mee naar boven om mijn werkplek te laten zien. Eenmaal daar aangekomen, blijkt er geen computer te staan. Die moest dus ook nog geregeld worden. In de tussentijd heb ik nog een rondleiding door het gebouw gehad vaan een PhD-student die in hetzelfde kantoor zat. Duidelijk werd dat het een oud gebouw is, op veel plekken hangt die typische muffe geur die je altijd in oude gebouwen ruikt. Na de rondleiding door het gebouw had ik zowaar een computer. Eindelijk ik kan aan de slag, of nouja, eigenlijk niet. Ik ben slechts een stapje dichter bij het "aan de slag gaan", want een account om in te loggen op de pc was ook nog niet geregld. Uiteindelijk rond een uur of 1, had ik alles wat nodig was om in te loggen en kon ik beginnen met literatuur over mijn onderwerp door te lezen. Maar omdat lezen vanaf eens scherm niet echt mijn ding is, ik wil wel gewoon aantekeningen kunnen maken, was ik van plan om een paar artikelen te printen. Maar je raad het al, ook dat ging niet makkelijk. Hier had je namelijk een speciale kaart voor nodig, die ik nog niet had, ik had enkel een bezoekerspas. Nu moet ik morgenmiddag eerst nog helemaal naar de andere kant van de campus om daar zo'n kaart aan te vragen. Hopelijk krijg ik de kaart dan ook meteen, maar het zou me niet verbazen als ik ook daar weer op moet wachten. Kortom, stapje voor stapje kom ik dichter bij het comfortabel werken op GFI (Geophysical Institut).
Dag 6 (06-09-2017)
Een werkplek, check, een account, check. Vandaar kon ik dan ook eindelijk een kaart ophalen zodat ik voortaan kan printen. Eenmaal bij de Card Office aangekomen, bleek dat ik een papier met een code had moeten meenemen. Ik braaf op en neer om die code op te halen. Voor de tweede keer aangekomen bij de card office, bleek ik geen gewone studentkaart te krijgen maar een medewerkerskaart. Maar deze konden ze niet afgeven zonder handtekening van de administratie van het GFI, met andere woorden ik mocht nog een keer op en neer lopen. Voor de derde keer aangekomen had ik eindelijk alle benodigde papieren en stond ik binnen 5 minuten weer buiten met een persoonlijk pasje. YES, ik kan eindelijk printen, of nou ja dat dacht ik. Het duurde namelijk nog 12 uur voor de kaart ook geactiveerd werd. Achja, kaart, ckeck!
Dag 7 (07-09-2017)
Deze dag stond voor een deel uit literatuur lezen, maar omdat ik dat na 3 dagen wel genoeg gedaan heb, besloot ik om vandaag lekker vroeg naar huis te gaan en boodschappen te doen. Nu ik hier wat langer zit, begin ik steeds meer aan de prijzen te wennen. Daarnaast ben ik er achter gekomen dat als je goed zoekt sommige producten nog redelijk goedkoop kunt krijgen, bijvoorbeeld een blik kidneybonen voor 50 cent, 750g Cornflakes voor 80 cent, post pastasaus 75 cent enz. Dus met goed inkopen doen vallen de prijzen nog wel mee.
Dag 8 (08-09-2017)
Dag 8, dat betekend dat ik hier al een week zit, de tijd gaat snel, maar het besef is er ook dat ik hier nog heel lang blijf. Vandaag was mijn eerste ontmoeting met mijn stagebegeleider, een spannend moment, heeft hij hetzelfde beeld van mijn stage als dat ik dat heb? Maar na afloop van het gesprek kwam ik met een big smile terug in mijn kantoor. Hij had namelijk precies in gedachten wat ik ook in gedachten had. De komende maand zal bestaan uit het uittesten of we met ERA-5 (Nieuwste klimaat dataset, met hoge resolutie) de polar lows uit een andere database kunnen terug vinden. Als dat het geval is, dan ga ik in mijn tweede maand deze nieuwe dataset gebruiken om te kijken of ik een link kan leggen tussen het ontstaan van deze polar lows uit zogenoemde Cold Air Outbreaks (een plotselinge daling van de temperatuur in een groot gebied). Dit is nog nooit eerder gedaan, dus dat maakt het onderzoek extra spannend, zal het wel gaan lukken? Na mijn gesprek hebben we met alle mensen van de groep van mijn stagebegeleider geluncht. Een ideaal moment om mijn collega's te ontmoeten. Op dit moment zijn we met z'n zessen, maar er komen nog 3 mensen bij komende week, waarvan ook een Nederlander. En voor als dat nog niet genoeg socialisen was, werd ik ook uitgenodigd voor een lab party, wat eigenlijk vooral een borrel was. Gratis drank en pizza, natuurlijk kom ik! Tijdens deze borrel weer een aantal nieuwe mensen leren kennen. Wat me op viel was dat er nauwelijks mensen van mijn leeftijd waren, waarschijnlijk was ik zelfs de jongste. Vooral veel post docs (onderzoekers) en professoren. Leuk om met zo'n borrel te spreken, maar niet echt de mensen waarmee ik ook wel eens een drankje zal gaan doen in het centrum.
Na afloop van de borrel ben ik nog even de stad ingegaan, er was namelijk een festival gaande, Kultur Natt, oftewel cultuurnacht. Door de hele stad waren gratis te bezoeken optredens. Achteraf was ik misschien niet helemaal de doelgroep voor dit evenement. En het viel dan ook wat tegen voor mij. Daarom al op tijd weer terug naar huis gelopen, wat toch nog 1 uur lopen is. Onderweg kwam ik nog langs een mooi park, of ja, vorige week was het nog een mooi park. Nu was het helemaal afgezet met hekken en werd er een grote tent opgebouwd. Dit allemaal voor het WK-wielrennen dat hier over een week plaats vind. Uiteindelijk helemaal gesloopt om 9 uur thuis aangekomen, en lekker vroeg naar bed gegaan.
Dag 9 (09-09-2017)
Weeeeekeeend!!! Weer een dagje vrij, maar dit keer niet zo'n leuke dag. Door het vele wandelen heb ik weer last gekregen van mijn knieblessure, dus moet ik dit weekend even rust houden. Aangezien hier in de directe omgeving, buiten mooie wandelroutes, niet veel te doen is, heb ik besloten een dagje op mijn kamer te blijven.
Dag 10 (10-09-2017)
Ook vandaag is nog even een rust dagje voor mij, dus helaas niet veel boeiend te vertellen.
Random feitjes:
- Hier in Noorwegen mag na 8 uur 's avonds (18h in het weekend) geen alcohol meer verkocht worden, dat terwijl alle supermarkten wel tot 11 uur open zijn.
- Waag het niet om mensen op straat te begroeten, ze zullen je dan alleen maar raar aanstaren en meteen doorlopen
- Een werkdag begint hier al om 8 uur en eindigd om 16h.
- Je hoeft maar naar een zebrapad te kijken en de auto's stoppen al! Ideaal dus voor mij als voetganger.
Aankomst en stad verkennen
Dag 1 (01-09-2011)
Ja, eindelijk is het zover, ik ben aangekomen in het mooie Bergen. Vanochtend stond de wekker al vroeg omdat we al om 6.45h weg moest rijden om Dianneke op te halen. Zij vloog vandaag weer terug naar Schotland waar ze nog 2 maanden zit voor haar stage en ik vloog natuurlijk naar Noorwegen. Waar mijn vlucht al om half 11 ging, ging haar vlucht pas laat in de middag. Desondanks vond ze het geen probleem om al eerder te gaan zodat we samen konden wachten op mijn vlucht. Helaas was dit toch iets moeilijker dan verwacht. Doordat ze bij een andere gate moest inchecken kwamen we beide aan een andere kant van de beveiliging uit. Even waren we bang dat we elkaar niet meer op tijd zouden kunnen zien door de enorme rij. Maar gelukkig was Dianneke er op tijd door en hebben we nog een uur samen kunnen wachten. En toen was daar het moment, het moment dat je het vliegtuig in stapt en beseft dat je pas over 4 maanden weer terug komt. Een ontzettend raar gevoel, ik denk voor mensen die ook voor langere tijd naar het buitenland zijn geweest, een bekend gevoel.
De vlucht ging soepel, eerst vloog ik naar Kopenhagen. Een uurtje later daar aangekomen, moest ik nog 2 uurtjes wachten op de vlucht naar Bergen. Eenmaal in Bergen aangekomen stond de volgende uitdaging op het programma, namelijk de juiste Bybanen (tram) vinden. Echter bleek er maar een tram vanaf het vliegveld te vertrekken, dus dat was zo gedaan. Toen ik op tramhalte nabij mijn nieuwe kamer was, stond mijn huisbaas al op mij te wachten met een groot bord "Mike", meteen duidelijk waar ik moest zijn dus. Wat een luxe om opgehaald te worden, met 2 enorme koffers zou de berg oplopen echt geen pretje zijn geweest! Eenmaal aangekomen bij mijn kamer bleek het een oud huisje uit de jaren 50 te zijn, dat gebouwd is tegen de rotswand. Gelukkig is het huisje recent gerenoveerd en ziet het er dus goed uit. En het uitzicht is werkelijk prachtig.
Na aankomst heeft mijn huisbaas meteen laten zien waar de dichtstbijzijnde supermarkt zat. Natuurlijk onderaan de berg, dat betekend dus elke keer 50m klimmen met de boodschappen over steile paadjes, goed voor de kuiten dus XD. Natuurlijk weet je vooraf dat Noorwegen een duur land is, maar als je dan in de winkel komt, is het toch even schrikken. Diepvriespizza: 9 euro, blik bier 4.5 euro, 1 kilo paprika 6 euro enz. Daarom heb ik maar snel besloten om de prijzen voortaan niet meer om te rekenen naar euro's. Dat maakt je alleen maar gek. Na het boodschappen ben ik rustig begonnen met het uitpakken van mijn koffer en lekker vroeg gaan slapen, het was immers een lange reisdag!
Dag 2 (02-09-2017):
Vandaag de eerste echt dag in Bergen, wat zou ik vandaag toch eens gaan doen? Het weer was schitterend vanochtend, geen wolkje aan de lucht. Zo'n mooi weer als vandaag komt hier gemiddeld maar 4 keer per maand voor. Naar buiten gaan is dan sowieso een goed plan. Na wat twijfelen tussen natuur en stad, heb ik toch gekozen voor de stad. Als eerste ben in het heerlijke ochtend zonnetje naar mijn stageplek gelopen, wat ongeveer 40 min lopen is vanaf mijn kamer. Eenmaal hier aangekomen werd ik positief verrast door de mooie uitstraling van dit gebouw. Naast de mooie uitstraling had het ook nog een meteorologisch meetveld in de tuin staan. Ik ben benieuwd hoe het gebouw er van binnen uitziet, maar dat is voor maandag.
Na het bezoek aan mijn stageplek, ben ik doorgelopen richting het centrum en de kust. Onderweg vele mooie (oude) houten huisjes en smalle steile straatjes. Met een mooi uitzicht over de zee/meren heb ik genoten van een lekkere lunch. Hierna ben ik langs de kade opgelopen, terug richting het centrum. Echter zag ik aan de overkant van het water het bekende Bryggen. Dit is een wijk met oude houten huisjes, die er al honderden jaren staan. Ze staan overigens ook op de lijst van UNESCO. Daarom ben ik maar doorgelopen om dit ook eens te gaan bekijken. Onderweg stuitte ik toevallig nog op de welbekende vismarkt van Bergen. Wat een mensen! Voor mij was dit de eerste kennismaking met het drukke en toeristische deel van Bergen. Geef mij dan toch maar de rustige authentieke wijken. Nadat ik me een baan door de massa toeristen heb gebaand, kwam ik aan bij Bryggen. Het was zeker de moeite waard om nog een extra lusje te maken. Dit is tot nu toe de bijzonderste wijk van Bergen die ik heb gezien. Ik snap goed waarom deze wijk op de wereld erfgoed lijst staat.
Na mijn bezoek aan Bryggen vond ik het welletjes. Na een korte eerste nacht, begon mijn energie nu langzamerhand wel op te raken en besloot ik huiswaarts te keren. Uiteindelijk met ruim 17km op de teller thuis aangekomen (Zie hier mijn wandeling). De rest van de dag bestond vooral uit koffers uitpakken en bijkomen van alle indrukken van vandaag.