Afscheid

Dag 109 (18-12-2017)

Maandag, start van een nieuwe werkweek! O... Nee.... Vandaag niet! Het is namelijk vakantie!! Vandaag staat een lekker rustig dagje op het programma. Beetje opruimen en souvenirs kopen, dat is alles. In de loop van de middag ben ik dan ook naar het centrum gegaan om souvenirs te gaan kopen, 2 winkelcentra en 5 souvenirswinkels verder was ik dan eindelijk een soort van geslaagd. Een aantal dingen die ik wilde halen zijn gehaald, echter had ik over een paar dingen nog mijn twijfels, maar gelukkig heb ik nog een paar dagen om er over na te denken!

Dag 110 (19-12-2017)
Mijn laatste eenzame nachtje hier in Bergen heb ik ook weer overleefd. Vandaag komt mijn vader naar Bergen en met hem zal ik ook weer terug naar Nederland reizen. Dat betekent dat ik de rest van de tijd hier samen met hem zal doorbrengen.

In de ochtend ben ik nog even naar de uni gegaan om even wat dingetjes te printen en afscheid te nemen van de mensen in mijn kantoor. Daarnaast werd het ook tijd dat ik mijn bureau leeg ging halen. Het besef dat mijn tijd hier bijna over is begint nu wel echt binnen te komen. Het bureau laat mooi zien wat ik de afgelopen 4 maanden allemaal heb gedaan, alle aantekeningen, grafiekjes en andere notities lagen nog overal en nergens. Maar nu is alles netjes opgeruimd en staat mijn bureau klaar voor iemand anders.

Rond het middaguur werd het tijd om richting het vliegveld te vertrekken om pap daar op te halen. Inmiddels ben ik al zo vaak op het vliegveld geweest dat ik de mensen bij de autoverhuurbedrijf zelfs ben gaan herkennen XD Nadat pap al snel weer naar buiten kwam, zijn vliegtuig was namelijk 10 minuten eerder geland, zijn we direct naar huis gegaan. De rest van de dag stond in het teken van lekker bijpraten en op tijd naar bed want morgen staat een lange dag op het programma.

Dag 111 (20-12-2017)
De wekker staat al om 6 uur, vandaag gaan we namelijk op een 2 daagse trip naar Flam. Al vroeg nemen we dan ook de bus naar het treinstation, iets te vroeg zelfs, we moesten bijna 3 kwartier wachten voor onze trein. Ik had de busrit iets te ruim ingeschat. Maar beter te vroeg dan te laat! Het eerste deel was met de trein, helaas was het nog donker, dus veel hebben we niet kunnen zien.

Eenmaal in Voss, onze eerste overstapplaats, was het licht geworden en konden we een beetje om ons heen kijken. Maar veel zagen we niet, het was namelijk nevelig. Hierdoor konden we de besneeuwde bergen in de omgeving nauwelijks tot niet onderscheiden van de wolken. Even was er de vrees dat het zo de hele dag zou blijven, dat zou natuurlijk wel heel erg zonde zijn. Na een half uurtje wachten kwam daar een luxe touringcar aanrijden, deze bracht ons verder naar het kleine gehucht Gudvangen. Onderweg bleef het nevelig, maar desondanks hebben we heel erg genoten van deze rit. Gedurende de rit werd het landschap om ons heen steeds witter. Op een bepaald moment zagen we huizen met ruim een halve meter sneeuw op het dak! Daarnaast lagen overal enorme bergen sneeuw die op een hoop zijn gegooid om de wegen sneeuwvrij te houden. Zo'n 10 minuten voordat we aan zouden komen in Gudvangen, rijden we een tunnel in van ongeveer 2.5km. Eenmaal uit deze tunnel was het landschap plotseling veranderd. Behalve dat we nu in een vallei rijden, omringd door zeer steile en hoge bergen, was plotseling het landschap van kleur veranderd. Alles om ons heen was groen, absurd om zulke grote verschillen te hebben op zo'n kleine afstand van elkaar. Maar het groene landschap maakte de rit zeker niet minder indrukwekkend!

In Gudvangen aangekomen, herken ik van alles. In het begin van mijn tijd hier, heb ik dezelfde rondtocht al gemaakt, maar toen was het nog prachtig najaarsweer. Nu zijn de bomen kaal, ligt er sneeuw op de bergen en drijft er veel ijs op het Fjord. Een aantal dingen zijn natuurlijk ook hetzelfde gebleven, de boot en de pop aan het begin van het Fjord.

Na een klein half uurtje wachten was het tijd voor de laatste etappe van vandaag, de 2 uur durende boottocht. In het begin lag er nog veel ijs op het fjord, hier moesten we natuurlijk wel doorheen varen. Op het moment dat we door een grote ijsplaat vaarde, voelde je de boot trillen, de boot had duidelijk moeite om zich een baan door het ijs te banen. Verder hebben we onderweg genoten van de vele mooie bergen en vergezichten. Op het einde werden we zelfs nog even getrakteerd op een bruinvis de even over het water sprong!

In Flam zijn we meteen naar het hotel gegaan om in te checken en onze kamer te bekijken. Echter schrokken we een beetje toen we de kamer opende, een kamer kon je dit niet noemen.... Het was gewoon een heel appartement, 2 slaapkamers, ruime badkamer en een eigen keuken. Dit appartement is bijna nog grote dan mijn huis in Bergen! Daarnaast hadden we een prachtig uitzicht over het Fjord Hier kunnen we ons vanavond wel even vermaken. Nu we de kamer bewonderd hadden werd het tijd voor boodschappen, koken en even lekker rustig genieten van het hotel en de omgeving..

Dag 112 (21-12-2017)
's ochtends werden we wakker met een prachtig uitzicht over het Fjord. Doordat het gister al snel donker was hadden we nog niet heel veel van het uitzicht kunnen genieten, vandaag compenseerde dat wel. We begonnen onze dag met een luxe ontbijt met heerlijke afbakbroodjes. Hierna moesten we al vlug weer het hotel uit, om 10 uur moesten we onze sleutel al inleveren. Omdat onze trein pas 2 uur later vertrok heb ik besloten om nog even een korte ochtendwandeling te maken. Hierbij had ik als doel om het heuveltje naast Flam op te gaan om nog een beter uitzicht te krijgen over het plaatsje en het Fjord. Echter was de top al binnen een half uur bereikt en had ik nog meer dan genoeg tijd om nog verder te wandelen. Daarom ben ik dan ook via de andere kant van de heuvel weer naar beneden gegaan. Van hier uit kon ik mooi de spoorlijn door het dal volgen, waar we straks naar toe zouden gaan.

Na de wandeling was het tijd om te wachten op de trein. Deze treinrit had ik een paar maanden geleden al gemaakt, en was toen erg indrukwekkend. Maar nu zou er ook sneeuw moeten liggen, dus de rit zou compleet anders moeten zijn. De eerste helft van de rit viel voor mij tegen, waar mijn vader genoot van het uitzicht, zat ik vooral te wachten op de sneeuw. Vlak voor de korte stop bij de grote waterval, zaten we plotseling in een magisch wit landschap. Ook de waterval zelf was ontzettend bijzonder. Veel water kwam er niet naar beneden omdat de hele waterval bevroren was. Ik denk dat dit net zo indrukwekkend is als wanneer de waterval op zijn hoogtepunt is. Dus ook in de winter is deze waterval het bezoeken waard! Na een paar minuutjes ging de trein weer verder door het witte landschap. Naarmate we hoger kwamen werd de sneeuw meer en meer. Al snel kwamen we bij ons eindstation aan. Dit station lag op zo'n 800m hoogte, dat betekende gegarandeerd sneeuw. Toen ik hier een kleine maand geleden langs op kwam in de trein naar Oslo, lagen hier nog metershoge sneeuw bergen. Maar deze waren inmiddels allemaal verdwenen, het was duidelijk dat ze alle sneeuw over de berg rand naar beneden hebben gegooid. Hierdoor was het station bijna geheel sneeuwloos. Door de harde wind op de hoogte had de sneeuw ook erg veel moeite om te blijven liggen. De meeste sneeuw werd door de wind, de vallei ingeblazen. Desalniettemin waren er nog wel een aantal plekken op het station waar een behoorlijk pak sneeuw lag. Terwijl de meeste mensen lekker binnen gingen zitten in afwachting op de volgende trein, heb ik bijna een half uur door de sneeuw op het station gelopen. Veel mooier dan zo'n saai stationsgebouw waar ik al eens 1,5 uur heb moeten wachten!

Na een half uurtje werd het tijd voor de laatste etappe van onze tweedaagse reis, de trein terug naar Bergen. Dit traject heb ik al twee keer afgelegd in het donker, maar nu had ik eindelijk de kans om dit stukje in het licht te bewonderen. Wat hebben wij onze ogen uitgekeken in het eerste uur, zoveel sneeuw! Door de wind lag op sommige plekken de sneeuw tot over daken van huizen, dat betekent sneeuwduinen van lokaal enkele meters, dat zou je je in Nederland nooit voor kunnen stellen. Maar niet alleen de sneeuwduinen waren indrukwekkend, de grote meren bedekt met sneeuw en ijs, de snelstromende riviertjes met ijsplaten sneeuw waren stuk voor stuk indrukwekkend. En niet te vergeten de bruggen over het water, hierop lag meer dan een meter sneeuw, de reling van de brug was vaak net zo hoog als de laag sneeuw op de brug. Na een uurtje werd de hoeveelheid sneeuw snel minder doordat de trein steeds meer begon te dalen en we dichter bij de zee kwamen. Eenmaal in Bergen was zelfs op de bergtoppen alle sneeuw verdwenen en was er alleen maar regen. Kortom dit laatste stukje trein was zeker net zo indrukwekkend als de rest van de reis!

Omdat we al vrij vroeg in Bergen aankwamen, rond een uur of drie, hebben we besloten om nog even de stad in te gaan om souvenirs te kopen. En toen we daar toch waren, zijn we meteen even doorgelopen naar het fort waar ik al een paar keer ben geweest. Na even genoten te hebben van het uitzicht zijn we weer naar huis gegaan om bij te komen van de lange, mooie en indrukwekkende 2 daagse reis. 's Avonds hebben we dan ook enkel een filmpje gekeken en zijn we op tijd naar bed gegaan.

Dag 113 (22-12-2017)
De laatste dag in Bergen voor mij, morgenmiddag vliegen we namelijk weer terug naar Nederland. Daarom wilde we deze dag nog even goed afsluiten met een bezoek aan de berg Ulriken en een korte stadswandeling. Helaas zat het weer vandaag niet heel erg mee, de hele dag regen en in de avond zelfs extreem veel regen. Maar ondanks de regen besluiten we toch te gaan. Echter bleek de kabelbaan niet te gaan, deze was tot 3 januari dicht voor onderhoud. Fijn dat ze dat ook van te voren aankondigen.... Dan maar naar de top van Floyen, iets lager maar nog zeker de moeite waard. Dus we zijn lekker in het treintje naar boven gegaan voor een uitzicht over de stad. Gelukkig was het even droog en was het zicht dan ook redelijk. Na wat foto's zijn we nog naar het meer gewandeld waar ik afgelopen zondag ook nog was. Inmiddels was het harder en harder gaan regenen, daardoor lag het meer dat nog steeds bedekt was met een dikke laag ijs, er troosteloos bij. Dit in combinatie met de ijzige wind en vele regen hebben ons doen besluiten om vrij snel weer naar beneden te gaan om daar iets typisch Noors te eten, een Polsar, een soort hotdog die je op elke straathoek in Noorwegen kunt kopen. Tijdens het eten hebben we besproken wat we verder die dag nog zouden doen, door het slechte weer hebben we besloten om niet meer een stadswandeling te doen. In plaats daar van zijn we eerst nog even boodschappen gaan doen voor onze laatste avond en daarna heb ik nog even het instituut laten zien, waar ik afgelopen maanden heb gewerkt. Ik moest toch nog even de boardingpassen printen en de sleutel inleveren. Ondanks dat het pas 3 uur was, was het hele gebouw uitgestorven, er was bijna niemand meer aan het werk.

Na ons bezoekje aan mijn stageplek zijn we weer naar huis gegaan. De rest van de avond stond dan ook voornamelijk in het teken van spullen inpakken en schoonmaken van het huis.

Dag 114 (23-12-2017)
De allerlaatste ochtend wakker worden in Bergen. Het slechte weer van gisteren was onverminderd doorgegaan. Deze laatste 24h in Bergen gaat dan ook de boeken in als de natste dag van mijn tijd in Bergen, meer dan 100mm is gevallen in een dag, een absurde hoeveelheid. Vergelijk dat even met de jaarlijkse neerslag in NL, 700mm. Toch nog een soort van mooie laatste dag wat het weer betreft. Aangezien ik in de ochtend toch druk was met de allerlaatste dingen inpakken en de allerlaatste dingen schoonmaken, konden we ons over het weer niet meer zo druk maken.

Eenmaal alles ingepakt, werd het tijd om het huis te verlaten en de sleutel in de brievenbus te doen. Maar daar ging even iets mis. Toen wij onderaan de berg, bij de bushalte stonden, besefte ik me dat ik nog steeds de huissleutel in mijn zak had. Oeps.... Maar gelukkig kwam ik er geen 5 min later achter, want dan was ik al in bus naar het vliegtuig gestapt. Ik moest dus noodgedwongen in de regen weer helemaal naar boven om de sleutel in de brievenbus te doen. Ik kon mezelf echt wel voor mijn kop slaan, hoe kun je zoiets nu vergeten? Binnen een recordtijd ben ik op en neer geweest om daarna erachter te komen dat de eerst volgende bus pas een uur later vertrekt, voor niks gehaast dus. Maar er zat niks anders op dan wachten.

Verder verliep de reis naar het vliegveld erg soepel, nog ruim op tijd checkte we onze bagage in. Waar de reis naar het vliegveld zo soepel ging, was de reis in het vliegtuig iets meer turbulent. Het begon al op het moment dat we in het vliegtuig stapte. Voordat we vertrokken voelde we het vliegtuig al aardig op en neer gaan door de wind. Maar dat was nog niks vergeleken met de wind tijdens het opstijgen. Dit was verreweg de heftigste keer opstijgen in een vliegtuig dat ik ooit had meegemaakt. We werden goed door elkaar geschud op de startbaan en tijdens het opstijgen. Eenmaal in de lucht werd het gelukkig snel minder. Tijdens de vlucht ving ik ook een gesprek op tussen de stewardessen, zij hadden zo'n heftige start nog nooit meegemaakt. Daarom was een van hen ook bij de piloot gaan navragen wat er aan de hand was. Er bleek een enorme windshear op het vliegveld te zijn. Dat betekent dat de windrichting en sterkte op hele kleine afstanden grote verschillen vertoonde. De verdere vlucht was weinig bijzonders, bijna de gehele vlucht zaten we in de wolken en konden we dan ook niks zien. De landing daarentegen verliep wel heel erg soepel in het toch winderige Nederland.

Eenmaal geland werd het tijd om te wachten op de bagage, altijd spannend, komt mijn bagage wel of niet? Dit keer hadden we heel erg geluk! Mijn bagage kwam als een van de eerste op de band waardoor we niet lang hoefden te wachten en al snel naar de auto konden, ik moest immers nog naar Wageningen, een vuurwerkshow en ik had nog een kappersafspraak. Een drukke avond dus! Eenmaal in Wageningen aangekomen stond Dianneke al klaar met de sleutel van mijn kamer, mijn onderhuurster had namelijk de sleutel bij Dianneke afgegeven. Na snel even gedag gezegd te hebben stond ik in no time op mijn kamer. Maar mijn kamer zag er wat anders uit dan ik verwacht had. Dianneke had stiekem mijn kamer versierd met ballonnen en vlaggetjes. Daarnaast had ze allemaal lekkere (Nederlandse) dingen voor mij gekocht, denk aan frikandelbroodjes, pepernoten, oliebollenmix enz. Echt super lief! Helaas had ik op dat moment niet veel tijd om ervan te genieten, ik moest nog door naar een vuurwerkshow in Leeuwen. Iets te laat hebben we toch nog even van het mooie vuurwerk kunnen genieten.

Terug in Nederland
Bij deze wil ik nog even mijn excuses aanbieden voor deze late blog. Bij het schrijven van dit deel ben ik alweer bijna drie weken in Nederland. De afgelopen weken heb ik het ontzettend druk gehad en heb ik even geen tijd gehad om mijn blog af te maken. Met name het werk was een enorme aanslag op mijn vrije tijd, met een werkdag van bijna 16 uur, 16 is geen typfout, ik heb die dag echt van 7 uur 's ochtends tot 11 uur 's avonds gewerkt. Daarnaast natuurlijk nog kerst en oud en nieuw, dus veel tijd om na te denken over mijn terug komst in Nederland had ik niet. Nu ik het een weekje wat rustiger heb gehad is het besef wat ik de afgelopen maanden allemaal heb gedaan wel binnengekomen. Terugdenkend aan mijn reis in Noorwegen heb ik zoveel herinneringen, vele hoogtepunten maar ook een paar dieptepunten. Maar achteraf kijk ik met ontzettend veel plezier terug op deze mooie tijd. Met name de vele uitstapjes en bergwandelingen zullen mij nog heel erg lang bij blijven. Zo kan ik me nog heel goed herinneren dat ik mijn tweede dag in Bergen al de berg Lovstakken op ben gewandeld. Het voelt heel lang geleden, maar in mijn geheugen zou het zomaar een paar dagen geleden kunnen zijn. Daarnaast heb ik ook erg veel geluk gehad met het WK-wielrennen en het vele extreme weer. Zowel extreem warme als extreem natte dagen, diverse stormen, veel sneeuw enz. Deze 4 maanden zijn dan ook echt ervaringen die ik mijn hele leven zal blijven meedragen. Ik zou dan ook zeker iedereen willen aanraden om als je de kans krijgt eens een tijdje naar het buitenland te gaan, je leert er zoveel van, zowel van de cultuur als over jezelf!

Nu komt er echt een einde aan deze blog, ik wil daarom iedereen heel erg bedanken voor het volgen van deze blog en de vele leuke reacties, zowel via de blog als via andere kanalen!

En wie weet, mocht er ooit in de toekomst nog een avontuur op mijn pad komen, wie weet pak ik het schrijven dan weer op.

Zoals de noren zouden zeggen:

Tusen tusen takk!
(Heel heel erg bedankt!)

Laatste stageweek en een nieuw hoogtepunt

Dag 102 - 105
Mijn laatste stageweek is aangebroken, dat betekend dat ik nog even de laatste puntjes op de i kan zetten voordat ik klaar ben. Deze week ben ik dan ook voornamelijk bezig geweest met mijn verslag en presentatie. Daarom ook deze week een kortere blog. Daarnaast zal dit waarschijnlijk ook de laatste blog vanuit Noorwegen worden, over een week zit ik namelijk al weer in Nederland. Gek dat het einde nu zo dicht bij komt.

Dag 106 (15-12-2017)
Mijn laatste stagedag en mijn verjaardag, dubbel feest dus! Vandaag staat een rustig dagje op het programma met in de ochtend de laatste dingen aanpassen in het verslag en in de middag het eindgesprek met mijn stagebegeleider. Maar dat eindgesprek is er nooit gekomen, het vliegtuig van mijn stagebegeleider was namelijk vertraagt. Hierdoor kon ons Skypegesprek niet doorgaan. Hij stelde voor om het volgende week te doen, maar dat ging hem niet worden, volgende week is het vakantie en heb ik bezoek. Dus na 3 keer ons eindgesprek uitgesteld te hebben, komt er nu dus helemaal geen eindgesprek meer.... Opzich geen probleem, maar het maakt wel duidelijk hoe belangrijk mijn begeleider dat vindt, niet dus. Hopelijk stelt hij het geven van een beoordeling niet ook elke keer uit! 

Nu het gesprek niet door ging, had ik mooi wat extra tijd, deze tijd kon ik mooi vullen met het Skypen met Dianneke. Het kantoor was inmiddels toch al helemaal leeg omdat iedereen al vroeg weekend hield ivm het mooie weer. Tijdens het Skype gesprek had ik pas weer het besef dat het ook mijn verjaardag was. Iets waar ik door de dag heen niet helemaal meer bij stil gestaan had. Maar gelukkig had ik de dagen ervoor wel bij stil gestaan, ik had namelijk een heel bijzondere pizza als avondeten ingeslagen. Iets typisch Noors dacht ik, ik had het namelijk nog nooit eerder gezien. Namelijk een chocolade pizza! Ik dacht laat ik eens iets geks proberen. Helaas kwam ik er vandaag achter dat het niet zo uniek is en dat het in Nederland ook gewoon te koop is. Daar gaat mijn idee om iets typisch Noors te eten. Maar ja, gek was het nog steeds wel. Een pizza met enkel chocolade, vergeleken met dit is een frikandellenvlaai nog doodnormaal. Anyway, 's avonds moest ik er dan aan geloven, een chocolade pizza. Maar stiekem viel het me niet tegen, er zat wel wat te veel pure chocolade op, maar in het algemeen smaakte het wel oke. Ik zou het omschrijven als geroosterd brood met pasta en hagelslag. Maar als avondeten zou ik hem niemand aanraden, eerder als snack of vervanger van taart.

Dag 107 (16-12-2017)

Vakantie! Even geen vroeg opstaan meer voor mij, maar lekker uitslapen. Maar niet te lang, wamt ik heb namelijk een lange wandeling op de planning staan. Het weer beloofd echt prachtig winters te worden. Volop zon bij temperaturen die onder 0 blijven. De perfecte dag dus om de bergen in te gaan. Door de sneeuw en ijs kunnen de hellingen onder de 400m hoogte spekglad zijn. Boven deze hoogte ligt er enkel nog maar sneeuw, dit zorgt ervoor dat het hier een heel stuk minder glad is. Daarom besluit ik naar de top van Rundermanen te wandelen, met ruim 550m hoogte zou hier een behoorlijk pak sneeuw moeten liggen. Daarnaast kan ik dan de eerste 300m omhoog met een treintje, waardoor ik de grootste gladheid omzeil.


Dus tegen het middaguur ga ik met een stralend zonnetje op weg naar de berg. Het eerste uur bestaat zoals gewoonlijk uit het doorkruisen van de stad. Nu ik toch in het centrum ben, heb ik mooi van deze gelegenheid gebruik gemaakt om een weekabonnement voor het OV voor pap en mij te kopen. Daarnaast heb ik nog wat lunch gekocht voordat ik met het treintje naar boven ging. Hier werd het me al snel duidelijk dat ik een goede keuze heb gemaakt. Boven op de berg was het een grote ijsbaan. Doordat de sneeuw op deze hoogte een paar dagen geleden is gaan dooien en daarna weer is bevroren, zijn de paden bedekt onder een laag van sneeuw en ijs. Dat betekende dus voorzichtig aan doen. Voordat ik verder naar boven ging wandelen, heb ik nog even genoten van het mooie uitzicht over de stad en daarnaast ook nog even geluncht. 

Na mijn buikje vol gegeten te hebben, kon de echte wandeling beginnen. Het eerste doel was het meer, hier ben ik de afgelopen maanden een paar keer geweest en heb hier de overgang van een zomerse 20 graden naar echt winters weer kunnen meemaken. Al glibberend kom ik na een tijdje lopen aan, het meer was geheel bevroren en enigszins bedekt met sneeuw. In Nederland zou je dan meteen schaatsers op het ijs vinden. Maar hier in Noorwegen niet, die pakken liever de ski's

Na dit meertje kon de beklimming naar 550m hoogte beginnen. Al snel werd het aandeel ijs minder en het aandeel sneeuw meer. Hierdoor was het lopen een stuk fijner, van gladheid was nauwelijks nog sprake. Doordat dit een populair pad is, is de diepste sneeuw al plat gelopen waardoor je ook niet meer tot je knieën in de sneeuw wegzakt. Het eerste deel bestaat uit een steil pad, met daarnaast een bijna verticale bergwand. Deze wand was grotendeels bedenkt met sneeuw en ijs. Ik heb nog nooit zoveel enorme ijspegels gezien, sommige waren enkele meters lang. Nu snap ik ook waarom er een bord aan het begin van dit pad staat om te waarschuwen voor vallend gesteente en ijs. Tijdens mijn wandeling heb ik een keer een ijspegel naar beneden zien komen, een paar meter van te voren. Ik kan je vertellen, vanaf dat moment houd je de bergwand extra goed in de gaten, zo'n ijspegel wil je natuurlijk niet voor je voeten krijgen of nog erger nog, op je hoofd krijgen.

Zodra ik bijna boven ben, besluit ik om het hoofdpad te verlaten en een aantal voetstappen te volgend die de andere kant op gaan. Dit pad brengt mij naar de top van Blamanen, ook zo'n 500m hoog. Doordat ik nu niet meer op het druk bewandelde pad liep was het wel opletten geblazen. Op sommige plekken kon je tot je knieën wegzakken in de sneeuw als je een verkeerde stap zette. Maar dit pad was zo de moeite waard, ik heb ontzettend genoten. In de zon door de diepe sneeuw, omringd door veel besneeuwde bergtoppen en bevroren bergmeren. Eigenlijk is het niet in woorden te omschrijven hoe magisch dit aanvoelde om hier helemaal alleen te lopen. Misschien moet ik de foto's maar laten spreken:

Hierna moest ik via hetzelfde pad weer terug om nu wel naar Rundermanen te gaan. Onderweg hier naar toe heb ik nog diverse sneeuwduinen van +/- 1,5 moeten ontwijken, maar daar kwam ik dan heelhuids aan bij de grote zendmast. De top van Rundermanen is bereikt. Inmiddels was het een uur of drie, dat betekend dat de zon hier langzamer hand al weer ondergaat. Ook dit ga ik niet proberen in woorden te beschrijven, bekijk maar gewoon de foto's.

Zodra de zon achter de wolken is gezakt, besluit ik om snel weer terug te keren, het begint namelijk hard af te koelen en ik wil wel weer voor het pikke donker bij de trein zijn. Onderweg natuurlijk nog zoveel mogelijk genoten van de prachtige uitzichten, de sneeuw, de ijspegels, het wandelen, van alles eigenlijk. Om voor het donker bij de trein te zijn was net niet gelukt, maar gelukkig was het laatste deel verlicht en kon ik toch nog veilig de trein bereiken.

Na de trein naar beneden stond het laatste deel op het programma, de wandeling naar huis. Nog even een uurtje door de kou, de temperaturen zijn hard gedaald en het is nu dan ook ver onder het vriespunt. Na z'on 25km gewandeld te hebben was ik dan eindelijk weer thuis. Helemaal gesloopt maar zo voldaan! Ik weet zeker dat dit een van de mooiste dingen is die ik hier in Noorwegen en misschien wel in mijn leven gedaan heb!


Dag 108 (17-12-2017)
Mijn laatste zondag alweer hier in Noorwegen. Met enig spierpijn staat vandaag een rustig dagje op het programma. Het moment van inpakken is namelijk aangebroken. Vandaag heb ik zoveel mogelijk spullen ingepakt. Hierdoor heb ik straks als pap hier is zoveel mogelijk tijd om leuke dingen te doen en hoef ik me niet zo'n zorgen te maken over het pakken.

Bij het inpakken van de koffers bekruipt er toch een raar gevoel. Waar ik in het begin af en toe nog wel eens had dat ik naar huis wilde, is dat gevoel nu compleet verdwenen. Ik wil eigenlijk niet naar huis, ik geniet zo van de winterse omstandigheden die we nu (gehad) hebben. Dat is voor mij het ultieme wintergevoel. Ondanks de drukte met het verslag in de laatste weken, heb ik nog zoveel kunnen genieten van al het winterpracht! Maar of ik zou blijven of niet, winter is hier voorlopig voorbij, vandaag heeft de dooi zich weer ingezet. Vanaf morgen wordt er dagelijks ook weer veel regen verwacht met temperaturen richting de 10 graden. Het echte Bergen weer keert dus weer terug en maakt een eind aan deze uitzonderlijke winterprik in Bergen. Dat betekend dat pap ook mooi het echte weer van hier kan ervaren, regen, regen en nog eens regen.

Zoals in het begin al gezegd, zal dit waarschijnlijk mijn laatste blog vanuit Noorwegen zijn. Wat ik allemaal mee maak in deze laatste week zal ik natuurlijk ook nog posten, maar vanwege de kerstdagen zou het kunnen dat jullie hier even geduld voor moeten hebben.

Winter, herfst, winter en vuurwerk

Dag 89-92

De rest van deze week stond in het teken van winter en van stage. Deze week kwam de temperatuur nauwelijks meer boven het vriespunt uit. Gelukkig was het wel de hele week droog waardoor ik geen last meer heb gehad van gladheid en wel heb kunnen genieten van de vele ijspegels en blauwe luchten. Van de zon heb ik ondanks de blauwe luchten niet veel kunnen genieten. De zon komt maar 2 uurtjes per dag boven de bergen uit. Laat dat nou precies midden op de dag zijn, wanneer ik vrijwel altijd aan het werk ben.

Genoeg over het weer, stage, deze week staat in het teken van schrijven. Niet alleen deze week, nee, de komende 2,5 week zal ik vrijwel alleen maar aan mijn verslag werken en geen verdere analyse meer doen. Vandaar dat de blog deze keer ook wat korter zal zijn. Naast al dat schrijven van mijn verslag, heb ik niet heel veel motivatieom 's avondsnog aan mijn blog tewerken.

Dag 93 (02-12-2017)

Ook vandaag stond weer een werkdag op het programma. Maar dat was niet mijn enige plan voor vandaag. In de avond vond hier in Bergen het festival Lysefest plaats. Met dit festival wordt een start gegeven voor het kerstseizoen. De grote kerstboom in het midden van het meer wordt vanaf dan verlicht. Het programma bestond eerst veel kerstmuziek. Hierna kwam een of andere bekende Noorse zanger optreden. Waar ik in het begin helemaal in de kerststemming zat, wist deze zanger die sfeer in no time weg te vagen met zijn verschrikkelijke rapmuziek. Ik snap niet waarom ze zo'n iemand laten optreden bij een kerstfestival, er was namelijk niks kerst aan. Na een half uur naar deze rapper geluisterd hebben, werd het tijd voor het hoogtepunt, het vuurwerk! Na afloop staat de grootste vuurwerkshow van het jaar op het programma. En groots was het zeker, het duurde maar 10 minuutjes, desondanks dat was het genieten. De regels in Noorwegen zijn blijkbaar veel soepeler dan in Nederland waardoor je hier veel dichter bij het vuurwerk mag staan. Dat maakt het vuurwerk nog veel indrukwekkender dan dat het al was.

Na afloop van het vuurwerk ben ik nog even op het werk gaan eten om op te warmen, voordat ik weer naar huis zou gaan.

Dag 94 -99

Waar het vorige week ultiem winterweer was, was dat deze week toch compleet anders, de herfst was helemaal terug. Dat Bergen een regenachtige stad was, dat heb ik al veelvuldig mogen ervaren. Maar een week zoals deze heb ik nog niet meegemaakt. En veel andere ook niet, het was namelijk een van de natste weken uit de recente geschiedenis. In een week viel ruim 200mm regen, dat is ongeveer 1/3 van de totale hoeveelheid neerslag in Nederland per jaar. Dat viel hier dus in slechts een week. Maar nog bijzonderder was een dag, dinsdag viel namelijk 100mm in een dag, wat echt absurd veel is. De watervallen waren hierdoor nog groter dan anders. Naast de vele neerslag stond er ook 3 dagen lang een stormachtige wind. Het weer was dan ook zeker geen pretje, maar ja, ik zit toch voornamelijk binnen en ik heb een goede regenpak voor wanneer ik naar buiten moet. Het positieve van dit weer is dat het wel met 10 graden wel vrij warm is.

Wat mijn stage betreft, deze week stond nog steeds in het teken van schrijven. Maar gelukkig ben ik deze week niet alleen meer op kantoor, althans dat dacht ik. De mensen waar ik mee samenwerk waren deze week weer terug uit Japan, maar hadden blijkbaar hier in Bergen een andere congres waardoor ze alsnog de hele week niet aanwezig waren en ik dus het kantoor voor mezelf had. Gelukkig was er thuis wel meer leven, ik heb dan ook regelmatig met mijn huisbaas gesproken. Dit is de laatste week dat ze nog in Bergen is, komende maandag vertrekt ze weer naar Kopenhagen tot januari. Dus dat betekend dat ik de laatste twee weken alleen thuis ben. O nouja, alleen? Er schijnt nog wel een bepaalde persoon uit Beneden Leeuwen langs te komen.

Dag 100 (09-12-2017)
Na vijf dagen werken, kan ik er nog altijd geen genoeg van krijgen! Vandaar dat ik vandaag ook weer gezellig ga werken. Nee even serieus, ik moet dit weekend mijn voorlopige verslag inleveren zodat mijn begeleider hier commentaar op kan geven. Dit commentaar kan ik dan gebruiken om mijn verslag te verbeteren. De definitieve versie moet ik volgende week vrijdag inleveren. Vandaar dat ik vandaag dus nog even moet door buffelen.

Na de onstuimige herfstweek afgelopen week, beloofd het vandaag weer winters te worden met veel hagel en natte sneeuwbuien. Dit heb ik dan ook meteen mogen ervaren, een flinke hagelbui trok over de stad toen ik onderweg was naar het werk. Nu is regen in je gezicht niet fijn, maar ik heb ervaren dat hagelstenen in je gezicht met windkracht 6 is op z'n minst pijnlijk is te noemen. De hagel was er zelfs toe in staat om alles even tijdelijk wit te kleuren.

Eenmaal op het werk heb ik nog flink wat meters gemaakt en heb ik het verslag netjes op tijd kunnen inleveren. Inmiddels waren de hagelbuien overgegaan in sneeuwbuien en kleurde de stad langzamerhand wit, maar van een echter sneeuwdek was er nog geen sprake. Na het inleveren heb ik nog even met mijn ouders geskyped zodat we de laatste dingen hebben kunnen boeken voor wanneer papa hier langs komt. Na dit leuke skype gesprek ben ik nog even naar de kerstmarkt in het centrum gegaan. Sneeuw en een kerstmarkt, dat klinkt als de ultieme kerstbeleving, maar daar ben ik het niet mee eens. De kerstmarkt was ten eerste ontzettend druk, daarnaast werd er vrijwel alleen eten verkocht en waren er nauwelijks kerstspullen te koop. Daarnaast hing er totaal geen sfeer in de grote witte tenten. Na een rondje over de markt ben ik even langs de supermarkt gegaan om avondeten te halen, die ik dan op het werk zou gaan opeten voordat ik de wandeling naar huis ga maken.

Na het avondeten was het een stuk serieuzer gaan sneeuwen er begon zowaar een dun sneeuwdekje te ontstaan. Heel veel was het niet, ik gok rond 0.5cm. Echter zodra ik het centrum uitliep werd de hoeveelheid sneeuw alsmaar meer en meer. Bijzonder om te zien hoe groot de invloed van de warmte van de stad is op de hoeveelheid sneeuwval. Eenmaal thuis aangekomen werd het duidelijk dat hier veel meer sneeuw was gevallen. Naar schatting ligt hier toch zeker een cm of 5.

Dag 101 (10-12-2017)
Waar ik gisteravond schreef dat hier al veel sneeuw lag, kan ik je nu vertellen dat er nu nog veel meer ligt. De hele nacht hebben sneeuwbuien over de stad getrokken met als resultaat dat hier nu zo'n 10cm sneeuw ligt. Een hoeveelheid die ik in Nederland zelden tot nooit heb meegemaakt. En wat ga je dan doen als in zo'n mooie witte wereld wakker wordt op een vrije zondag? Juist, een sneeuwwandeling maken. Al vroeg in de ochtend stond ik buiten goed ingepakt want met de stevige wind die er waait is het behoorlijk frisjes.

Als eerste ben ik een tijdje langs de bosrand gewandeld naar een klein boerderijtje op de berghelling. Al genietend van alle prachtige witte landschappen, werd ik plotseling afgeleid door iets. Ik wist dat Noren erg van skiën houden maar ik had niet verwacht dat ik hier net buiten de stad langlaufers tegen zou komen, ik dacht dat is meer iets voor echt in de bergen en het binnenland, maar niets is minder waar. Een moeder en haar dochtertje op de skies en de man ernaast te voet. Na de wandeling in de bosrand, werd het tijd voor het tweede punt op mijn programma, het kasteel. Niet heel ver van mijn huis af staat een kasteel, die ik al vaak van veraf heb gezien, maar ik ben er eigenlijk nog nooit geweest. Daarom leek het mij een mooi moment om daar vandaag langs te gaan. Waar het eerste deel van de wandeling heerlijk rustig en stil was, was dat bij het kasteel toch wel anders. De heuvels in de kasteeltuin waren een walhalla voor jonge sleeërs. Enkele tientallen kinderen waren hier aan het genieten van de dikke laag sneeuw op de heuvels. Dat betekende voor mij wel even extra opletten dat ik niet door iemand onderste boven werd gereden. Maar gelukkig heb ik het overleefd en heb ik genoten van de prachtige witte kasteeltuin.

Hierna werd het weer tijd om de drukke stad weer in te gaan, via een tweetal meertjes ben ik naar een park gelopen waar een soort van podium staat. Athans dat dacht ik, ik zie het gevaarte namelijk elke dag als ik naar het werk loop. Maar ik was ook hier nog nooit dichtbij geweest. Ik ging er vanuit dat het een groot podium was, maar eenmaal daar aangekomen bleek het iets anders te zijn. Een podium was het niet, wat dan wel? Ik heb werkelijk geen idee. Het was een vierkant gebouw, omringd met steigers en grijze ondoorzichtige doeken. Helaas heb ik dus niet kunnen achterhalen wat dit voor een gebouw was. Na deze korte ontdekkingstocht ben ik weer naar huis gegaan. Ruim 15km later was ik dan compleet uitgeput thuis. Ik wist dat wandelen in sneeuw zwaarder is dan wandelen zonder sneeuw, maar dat het zo zwaar was had ik niet verwacht. Ik had echt het gevoel dat ik een hoge berg had beklommen, terwijl mijn route vrijwel vlak was. Thuis dan ook lekker met de beentjes omhoog gezeten. Dit gaf mij mooi even de tijd om deze blog bij te werken.

Laatste week met Dianneke

Dag 81-84

Na een weekendje Oslo, begon vandaag weer het "normale" leven. Een vijfdaagse werkweek staat voor de boeg, dat is wel even geleden dat ik dat had. Vaak vroeg op en laat thuis. Maar gelukkig was Dianneke zo aardig om het eten vaak al voor te bereiden zodat we snel konden eten zodra ik thuis was. Dianneke bedankt! :D Deze week stond voornamelijk in teken van veel regen. Zo heeft ze toch nog even het "echte" Bergen weer kunnen ervaren. Maar donderdagavond werden we plotseling verrast. Tegen alle verwachtingen in, begon het plotseling hevig te sneeuwen. Maar wij zaten lekker te eten en hadden niks door, tot ik uit het raam keek, toen zag ik plotseling een prachtige witte wereld. Dit is de eerste keer dat hier in het dal ook een flink pak sneeuw is gevallen. Snel hebben we het eten en ons toetje opgemaakt zodat we een lekkere avondwandeling in de sneeuw konden maken.

Buiten lag toch zeker een centimeter of 5 aan verse sneeuw. Onderweg hebben we nog een kleine sneeuwpop gemaakt vlakbij mijn dagelijkse route naar het werk, zodat ik elke dag zijn aftakeling kan zien. Na dit creatieve werkje zijn we doorgelopen richting het centrum, maar het centrum hebben we links laten liggen. Of nouja, eigenlijk rechts. Na een behoorlijke tijd wandelen, begon de sneeuw over te gaan in regen en hagel, wat resulteerde in die verschrikkelijke grijze natte drap. Hierop besluiten we het wat hoger op te zoeken (letterlijk), via een smal bospaadje komen we uit bij een mooi breed pad met nog veel verse en witte sneeuw. Ondanks dat ook hier de sneeuw was overgegaan, kon je hier nog wel heerlijk wandelen in de sneeuw. Daarnaast hadden we vanuit dit pad een schitterend uitzicht over de stad en de omringende (besneeuwde bergen). Een aantal sneeuwballen en sneeuwengelen verder, besluiten we toch maar weer de stad en daarmee de grijze drap op te zoeken. Het pad wordt verderop namelijk een stuk steiler, wat met de gladheid van de sneeuw niet heel verstandig is om te lopen. Uiteindelijk komen we dik 2.5 uur later, doorweekt en verkleumd weer thuis aan. Het perfecte moment voor zelfgemaakte chocomelk!

Dag 85 (24-11-2017)
Een standaard werkdag, maar wel een met een bijzonder tintje. Ondanks de dooi en de regen, ontwaken we nog altijd in een witte wereld. Een hagelbui, heeft de stad in de nacht opnieuw geheel wit gekleurd. Naast dit prachtige uitzicht, komt ook het besef, dat het einde langzaam binnen handbereik komt. Het is vandaag namelijk de 24ste, dat betekend dat mijn laatste maand hier is ingegaan, 23 december vlieg ik namelijk weer naar huis. Een erg dubbel gevoel, ik heb mijn draai hier inmiddels helemaal gevonden, maar toch kijk ik ook wel weer uit naar het moment dat ik op Schiphol uit het vliegtuig zal stappen.

Naast deze gedachte, is deze dag nog minder standaard. Vandaag vertrekt de hele groep waar ik mee samen werk naar Japan voor een hele week. Dat betekend dat het kantoor komende week uitgestorven zal zijn, buiten mij om natuurlijk. Maar vandaag nog even niet. Dianneke gaat mij vergezellen. Zij is bijna klaar met haar masterscriptie, en vandaag zal ze de laatste hand aan haar scriptie leggen. Voor mij is dit extra gezellig, toch niet alleen in kantoor!

'S avonds hebben we lekker samen gekookt en koekjes gemaakt. Daarnaast hebben we ook een planning gemaakt voor komende weekend. Dit belooft namelijk een lekker druk en vol weekendje te worden. Het zal Dianneke haar laatste weekend hier zijn, en die willen we natuurlijk maximaal benutten!

Dag 86 (25-11-2017)
Omdat we dit weekend zoveel mogelijk willen zien, hebben we besloten om een zogenoemde Bergen-card te kopen. Voor ongeveer 20 euro heb je gratis toegang tot diverse musea, gratis openbaar vervoer en nog veel meer. Deze kaart geeft ons dan ook de mogelijkheid om zoveel mogelijk van de stad te zien in 24 uur. We besluiten om de kaart op een tactisch moment te activeren. Rond 12 uur stappen we het eerste museum in, vanaf dan is onze kaart geactiveerd. Maar omdat de man aan de bali zo aardig was, zette hij de tijd op 14.00, twee uur later dus. Dat betekend dat we ook zondag nog tot 14h gebruik kunnen maken van deze kaart.

Het eerste museum waar we naartoe zijn geweest was het Fissery museum. Het was gevestigd in een oud pakhuis, uit 1700, direct aan het fjord. Alhoewel het museum een behoorlijke doolhof was, was het zeker wel interessant. Noorwegen is van oudsher een belangrijke internationale vis-exporteur. Dat werd in het museum ook goed duidelijk. Naast alle interessante feitjes, foto's en filmpjes, had het museum ook veel interactieve dingen. Deze waren voornamelijk gericht op kinderen, maar ook wij hebben er ontzettend veel lol mee gehad!

Na het fishery museum zijn we weer naar de vestiging gegaan, waar we eerder al eens waren. Omdat je tickets moest kopen zijn we toen niet het ford in gegaan. Maar doordat we met de kaart hier vandaag gratis toegang hadden, besloten we om de vestiging ook eens van binnen te bekijken. Echter stelde het niet zo heel veel voor. De grote zaal was wel heel indrukwekkend maar verder stonden we binnen een half uurtje weer buiten.

Hierna werd het tijd voor museum nummer 3. Vooraf dachten we dat het museum niet heel veel voorstelde, maar omdat het gratis was, zijn we toch even naar binnen gegaan. Uiteindelijk bleek het museum een stuk groter te zijn dan verwacht. Dit kwam voornamelijk door een grote tentoonstelling die er nu tijdelijk is. Het museum zelf is vrij klein en niet heel indrukwekkend. De tijdelijke tentoonstelling daarentegen, was ontzettend indrukwekkend. De tentoonstelling was genaamd, Legends of Gold. De tentoonstelling bestond uit heel veel goede spullen, denk aan kronen, juwelen, potten enz. Daarnaast waren er ook allerlei harnassen van zilver en brons en nog vele andere spullen. Niet gek dat er dus ook 3 man beveiliging rond liep in deze zaal en dat tassen niet toegestaan waren. Op zich was dat al best wel indrukwekkend om te zien. Echter als je hoort dat deze spullen bijna allemaal meer dan 2000 jaar oud zijn, ga je er toch anders naar kijken. Hoe kan iets nou zo mooi en zo lang bewaard blijven?

Na deze verrassende tentoonstelling, hadden we wel even genoeg van alle musea. Aangezien de kaart ook gratis toegang gaf tot het OV, besloten we om met de bus zo ver mogelijk naar het noorden te reizen om zo zoveel mogelijk van het land te zien. Helaas was het behoorlijk regenachtig op dat moment, waardoor de bergen er troosteloos bijlagen. Een ander dingetje wat we over het hoofd hebben gezien was het feit dat het hier rond 16h al donker is. Daardoor konden we op onze eind locatie helemaal niets meer zien van het fjord waar het plaatsje aan ligt, een klein beginnersfoutje laten we maar zeggen. Om dat het uitzicht in de duisternis lag, hebben we even boodschappen gedaan en namen we de eerste bus weer terug naar Bergen.

Ondanks dat het al donker was en het nog steeds regende, besloten we om toch nog een activiteit te gaan ondernemen. Omdat we ook eenmaal gratis de trein naar de top van Floyen mochten nemen, besluiten we dat toch nog even te doen. Naast het prachtige uitzicht over de stad vanaf de top, hebben we ook genoten van de grote hoeveelheid sneeuw die hier nog lag. Waar in de stad alle sneeuw al weg was, lag op de top nog zeker 20 tot 30 centimeter, ondanks de regen die er op dat moment viel. Omdat we het toch niet konden laten om een rondje door de sneeuw in de duisternis te lopen, zijn we naar het meertje op de berg geweest waar ik op een warme dag in september ook was. Toen scheen heerlijk de zon en was het een graad of 20. Nu lag de temperatuur rond 3 graden, was het mistig, donker en was het meer helemaal bevroren en bedekt met sneeuw. Gek om die verschillen zo te mogen ervaren. Nu zullen jullie wel denken, wie gaat er 's avonds in het donker in de sneeuw op de berg in een bos rond een meer wandelen? Dan ben je ook levensmoe! Gelukkig viel dat allemaal heel erg mee, door de mist/wolken reflecteerde de lantaarnpalen en het licht van de stad. Dat in combinatie met de sneeuw zorgde ervoor dat het zicht nog ontzettend goed was en dat we zonder lamp een rondje door het bos konden lopen. Eenmaal terug bij het treintje, hebben we nog even van het uitzicht genoten, waarna we toch maar weer naar beneden zijn gegaan om op te warmen en op te drogen.

Dag 87(26-11-2017)
Omdat we gister al zoveel gezien hebben, besluiten we vandaag wat rustiger aan te doen en lekker uitslapen. Er stond nog 1 ding op onze to-do lijst, het Bergens Aquarium. Dit is een soort kleine dierentuin. Je vind hier voornamelijk vissen en andere dieren die in water leven. Denk aan Zeehonden pinguïns, maar ook krokodillen en andere reptielen. Met name voor Dianneke was dit een activiteit die ze nog heel graag wilde doen. Daarom namen we in het begin van de middag de bus naar het aquarium, Aangezien onze kaar tot 14h geldig is, moeten we er wel voor zorgen dat we voor die tijd binnen zijn om te kunnen genieten van onze gratis entree.

Eenmaal binnen werden we meteen vrolijk begroet door de aanwezige pinguïns. Hierna merken we op dat er een zeehondenshow aan de gang is, dus wij haasten ons daar snel naar toe, blijkt precies op dat moment de show afgelopen te zijn. Jammer, maar gelukkig konden we de zeehonden en zeeleeuwen nog wel zien glijden door het heldere water. Aangezien het buitendeel niet zo groot is en het ook vrij fris was, zijn we al snel naar binnen gegaan. Hier zijn we alle verblijven langs geweest. We zijn begonnen bij de “rotonde” dit was een grote zaal in de vorm van een rotonde, compleet omringd met aquaria. Aangezien dit Diannekes vakgebied en interessegebied is, nam ze uitgebreid de tijd om elk aquarium te bestuderen. Waar ik na een paar minuutjes uitgekeken was op een aquarium, kon ze mij toch weer interesseren door weer nieuwe soorten aan te wijzen die mij die niet opgevallen waren of door random leuke feitjes over bepaalde vissen te vertellen. Na ongeveer een uur, hadden we bijna alle vissen en andere dieren in deze zaal wel gezien en werd het tijd om naar beneden te gaan waar nog meer aquaria waren. In deze lange gang waren tientallen diverse aquaria te vinden met kleine visjes tot bijzonder koraal. Aan deze gang leek maar geen einde te komen, ik heb de aquaria niet geteld, maar het waren er in ieder geval heel veel! De een wat bijzonderder dan de andere, maar in het algemeen hebben we heel veel leuke, interessante, grappige en luie vissen, krabben en andere waterdieren gezien.

Na de vissen werd het tijd voor de krokodilachtige, in de kelder hadden ze een aantal krokodillen, kaaimannen en alligators. Pff wat zijn die beesten lui zeg, we hebben geen enkel beest zien bewegen, even twijfelde ik of het niet stiekem nep dieren waren. Dat bleek niet zo te zijn. Ondanks het feit dat ze niet of nauwelijks bewogen blijven het interessante dieren! Dit deel van het aquarium ging een stuk sneller aangezien we niet 10 verschillende vissen hoefden te spotten per verblijf. Als laatste zijn we nog naar de reptielenzaal gegaan. Hier zaten voornamelijk slangen, reptielen en grote insecten zoals wandelende takken, spinnen en enorme kakkerlakken. Tijdens ons rondje door deze zaal kwamen net twee verzorgers naar buiten met slangen. Deze slangen mochten de bezoekers dan even vast houden als ze daar interesse in hadden, dat liet Dianneke geen twee keer zeggen en greep deze kans met beide handen aan (letterlijk)!

Na wat slangknuffelen, kwam er een einde aan het bezoek van het aquarium. Inmiddels was het al donker en flink afgekoeld waardoor ik nog bijna onderuit ging door een brug die plotseling bevroren was. Als avondeten hebben we kebab gehaald bij de kebabzaak vlakbij mijn werk. Op het werk hebben we lekker gegeten en meteen het papierwerk voor Dianneke uitgeprint voor haar vlucht voor morgen, dan vertrekt ze helaas al weer naar Nederland.

Dag 88(27-11-2017)
Maandag, maar geen normale maandag. Vandaag was een beetje dubbel. De ochtend stond in het teken van een lekker ontbijtje op bed en nog even samen genieten van de laatste paar uurtjes. Maar in de loop van ochtend moest toch de koffer weer ingepakt worden om daarna naar het vliegveld te gaan. Natuurlijk ben ik ook mee gegaan naar het vliegveld. Alle vorige keren dat ik hier was, kwam ik vrolijk en blij aan op het vliegveld (mijn aankomst in Bergen en het ophalen van Dianneke), maar nu was die vrolijkheid niet aanwezig. In plaats van een start van een nieuwe mooie tijd, is dit een afsluiting van een geweldige twee weken samen. Om de tijd te rekken hebben we nog even typisch Noorse chocolade gegeten op het vliegveld, dit lijk ontzettend veel op de Kitkat die we in Nederland kennen. Hierna was het dan toch echt tijd om afscheid te nemen en kon haar reis naar Nederland beginnen. Nadat ze door de security heen is gegaan, was het voor mij tijd om weer terug naar huis te gaan, alleen.

Eenmaal thuis, voelt het wel echt ontzettend raar aan. 2,5 week ben je bijna constant bij elkaar en nu is het huis helemaal leeg en doodstil. Voor mij was het voornamelijk tijd om op te ruimen, dit is er de afgelopen 2 weken een beetje bij ingeschoten.

Vandaag was dan ook echt een dag met dubbele gevoelens, terugkijkend op een geweldige tijd maar ook vooruitkijken op de laatste etappe hier in Bergen. Zoals eerder al beschreven, is mijn laatste maand hier aangebroken. Dat betekend dat het langzamerhand tijd wordt om dingen te gaan afronden, over 2.5 week moet mijn stage helemaal afgerond zijn. Daarvoor moet ik de komende tijd nog wel even doorbuffelen, er ligt nog genoeg werk op de plank. Daarnaast moet ik gaan proberen om mijn fiets, die ik nauwelijks gebruikt heb, weer te verkopen en moet ik bij boodschappen langzaam gaan opletten dat ik niet te grote hoeveelheden inkoop. Als laatste ben ik ook druk bezig met het maken van een planning voor wanneer mijn vader in de laatste week langs komt. Komende tijd ben ik dan ook nog druk bezig en heb ik weinig tijd om te vervelen.

Weekendje Oslo

Dag 75 & 76
Een dagje later dan normaal begint vandaag weer een nieuwe werkweek. Een hele korte werkweek wel te verstaan. Donderdag vertrekken we namelijk al voor een weekendje naar Oslo. Maar eerst nog twee daagjes werken. In de ochtend staat ook nog een presentatie op het programma van een bekende wetenschapper op het gebied van Meteorologie uit Colorado. Echter werd deze presentatie aan het eind plotseling onderbroeken door het afgaan van het brandalarm. Maar voordat we naar buiten gingen hebben we natuurlijk nog wel even geklapt voor de spreker, terwijl de ontruimers al druk aan het gebaren dat we naar buiten moesten. Maar wie heeft dat bedacht? Een oefening doen wanneer het buiten vriest? Doordat we helemaal aan de andere kant van het gebouw zaten konden we natuurlijk niet een jas halen, dus bibberend in de kou, wachtte we op het signaal dat we weer naar binnen mochten. Op dit momentje na, bestonden de twee dagen voornamelijk uit werken en zijn er weinig noemenswaardige dingen gebeurd.

Dag 77 (16-11-2017)
Half 6 's ochtends, de wekker staat alweer luid te rinkelen. Vandaag is de dag, de dag van een hele lange treinreis. De treinreis naar Oslo duurt namelijk zo'n 7 uur. 's ochtends wandelde we natuurlijk naar het station, het OV, daar doen wij hier niet aan. Bij vertrek was het helaas nog donker waardoor we niet al te veel naar buiten konden kijken, maar dat was niet erg omdat de eerste anderhalf uur reizen uit veel, heel veel tunnels bestaat. Hierna neemt het aantal tunnels langzaam af. Daarentegen, waar de tunnels afnemen, neemt de sneeuw toe. Waar in het plaatsje Voss nauwelijks sneeuw lag, reden we een half uur later door een wit besneeuwd landschap met enkele tientallen cm sneeuw. Op sommige plaatsten lag zelfs zoveel sneeuw, dat het buiten leek te sneeuwen doordat de trein al het sneeuw liet opstuiven. Eenmaal na de bergen, zou het landschap langzaam veranderen in een groen landschap, althans, daar gingen we vanuit. Maar de sneeuw bleef, tot Oslo aan toe.

Eenmaal in Oslo was het een beetje druilerig, maar op veel plekken in de stad lagen nog sneeuw/ijsresten. Dan maar zo snel mogelijk naar het hotel om daar onze tassen te droppen en te wachten totdat de regen wat minder werd, inmiddels was het namelijk aardig door gaan regenen. Zodra het droog was, zijn we een plekje gaan zoeken om goedkoop te eten. Fastfood is hier relatief goedkoop, met name burgers. Al snel kwamen we een soort eethuis tegen, helemaal uitgestorven, maar wel met goedkope burgers. Dus de gok toch genomen om daar te gaan eten. Na wat moeite met bestellen, konden we wachten op onze heerlijke Hawaii-burger met bacon. Hawaii, dan verwacht je natuurlijk Ananas, maar dat zat er niet bij. Ook de bacon bleek geen bacon te zijn, maar simpele ham. Maar verder was het een heerlijke burger met lekker veel groente.

Na het eten zijn we nog even naar het centrum gegaan. Onze eerste verbazing was hoe uitgestorven de stad in de avond was. Maar dat gaf ons mooi de gelegenheid om de stad in alle rust te ontdekken. We zijn onder andere naar het dak van het operahuis geweest, hebben een rondje om het Akerhus-vestiging gelopen.

Dag 78 (17-11-2017)
Dag 2 in Olso, vandaag zijn we naar een eiland gegaan met veel museums. Doordat wij een "Oslo-card" gekocht hadden konden we overal gratis naar binnen, daarnaast konden we ook gratis met het OV voor 24h. Na een korte busrit zijn we eerst naar een soort openlucht museum gegaan, waar we al glibberend door het uitgestorven park hebben gewandeld. De sneeuw was hier namelijk veranderd in grote gladde ijsplakkaten. Gelukkig hebben de Noren daar wel een oplossing voor, ze strooien er namelijk allemaal kleine steentjes op het ijs zodat je wat meer grip krijgt, maar glad blijft het natuurlijk wel. Na het openluchtmuseum stonden nog het Viking-museum, het Holocaust museum en het Fram-museum op het programma. Met name het Fram-museum verraste ons positief. Fram is een schip wat zicht rond 1895 voor enkele jaren zich heeft laten vastvriezen in het ijs nabij de noordpool. Hier hebben ze toen allerlei metingen gedaan aan het ijs, de lucht en de oceaan onder het ijs. Maar het bijzondere is dus, dat dit schip nog steeds bestaat. Het schip staat namelijk in dit museum, en je kon er zelfs in, zodat je kon zien hoe de onderzoekers toen jarenlang op dat schip hebben gewoond. Erg indrukwekkend. Naast dit grote schip hadden zo ook nog een Zeppelin, helaas hadden we geen tijd meer om deze te bezoeken omdat het museum al ging sluiten.

Na de musea zijn we weer terug gegaan naar het centrum om wat te eten, uiteindelijk zijn we dit keer bij de McDonalds beland voor wederom een burger. Het is toch een soort van vakantie, dus dan moet dat wel een keertje kunnen. Na het eten zijn we nog even naar de Vestiging gegaan, dit keer om de vestiging van binnen te bekijken. Helaas was het kasteel en museum gesloten, maar desondanks hebben we ons vergaapt aan de indrukwekkende gebouwen en kanonnen op het terrein. Na dit bezoek zijn we via de kerstmarkt, die morgen pas geopend zou worden naar het hotel gelopen. Ondanks dat markt officieel nog niet open was, was de markt al wel gezellig druk.

Dag 79 (18-11-2017)
De laatste dag in Oslo start weer vroeg, en wat doe je 's ochtends? Ontbijten natuurlijk, en in ons geval heel veel ontbijten. Ontbijt zat namelijk bij het hotel inbegrepen. Het ontbijt bestond uit een ontzettend uitgebreid buffet, van ei met Bacon tot verse zalm en van croissantje tot vers fruit. We hebben ons dan ook behoorlijk volgegeten met dit heerlijke ontbijt. Zoveel, dat we zelfs geen honger meer hadden tot het avondeten!

Na het ontbijten hebben we de tram naar een park genomen om daar nog even rond te wandelen voordat we weer met de trein terug naar Bergen gingen. Doordat we iets vroeger uitgekeken waren op het park, hadden we nog wat tijd over voordat de trein vertrok. Daarom zijn we nogmaals een rondje gaan lopen over de kerstmarkt, het was nu immers officieel open. De gezellige drukte had inmiddels plaatsgemaakt voor enorme drukte. Een muziekfestival is er bijna niks bij. Na de kerstmarkt zijn we nog even inkopen gaan doen voor snacks in de trein.

Voor de terugweg hebben we een trein in de avond geboekt zodat we nog zo lang mogelijk van Oslo konden genieten. Dat betekend wel dat de treinreis in het donker zal zijn en we weinig van het landschap konden genieten. Maar gelukkig konden we op sommige plekken ons nog vergapen aan enorme bergen sneeuw. En als ik enorm zeg, dan bedoel ik ook echt enorm. Tijdens ons verblijf heeft het in de binnenlanden heel hard gesneeuwd. Op sommige stations lagen namelijk opgestoven sneeuwbergen van enkele meters hoog. En nee, ik overdrijf echt niet, zie de foto's hieronder:

Dag 80 (19-11-2017)
Na een lekker ochtendje thuis uitgeslapen te hebben besluiten we vandaag nog "even" de berg hier achter mijn huis op te wandelen. Waar ik de vorige keren dat ik de berg opging de periode ervoor redelijk droog was, is het nu de laatste tijd vrij nat geweest, wat resulteert in een stuk meer modder. Daarnaast zorgt de kou ervoor dat berg inmiddels ook al in een winterse stemming is. Een aantal meertjes zijn al bedekt met een dun laagje ijs. Ook waren er nog stukken waar we door sneeuwrestanten moesten lopen. Deze winterse omstandigheden maakte de wandeling dan ook zeker niet makkelijker maar deste groter is de beloning wanneer je heelhuids de top bereikt en kunt genieten van het uitzicht.

Gladder dan glad

Dag 67 (06-11-2017)

Maandag, dag 2 van deze werkweek. De dag start met een schitterend uitzicht. Vandaag is namelijk de eerste keer dat er echt een dichte mist boven Bergen hangt. Doordat ik op zo'n 80m hoogte woon, kon ik mooi over de mist heen kijken en zag ik aan de overkant de bergen boven de mist uit torenen. Het feit dat ik niet in de mist zat, creëerde nog wel een uitdaging. Doordat ik niet met mijn hoofd in de wolken zat (letterlijk), kon de lucht hier extra afkoelen, met als gevolg dat het hier vroor. Vorst betekent in Nederland één ding, ZOUT STROOIEN, maar daar doen ze hier niet aan. De eerste uitdaging was de de trap naar de straat toe. Omdat ik niet verwacht had dat de trap spekglad zou zijn, ging ik boven aan de trap al bijna onderuit. Gelukkig kon ik mijn balans nog net houden en daarmee voorkomen dat ik in een recordtijd beneden zou zijn. Op de weg zal het vast wel beter zijn, dacht ik...

De eerste stappen gingen prima, dus ik liep gewoon verder. Tot er plotseling toch nog een plek was waar het spekglad was. Voor de tweede keer kon ik op het nippertje nog mijn evenwicht bewaren. Pfhoe, de eerste 5 minuten overleefd, nog maar 35 minuten te gaan... Nu ik goed gewaarschuwd was, ben ik de rest van de route wat voorzichtiger gaan lopen. Maar tot nu toe was de weg vrijwel vlak, de helling moet nog komen. Dit maakte me toch enigszins verontrust, als op het vlakke lopen al zo lastig is, hoe gaat dat dan wanneer de weg stijl naar beneden gaat? Voetje voor voetje stapte ik naar beneden, echter viel het me alles mee hoe glad het hier was. Doordat dit net wat lager lag, heeft het hier niet gevroren. Hierdoor kon ik dus gelukkig veilig naar beneden lopen. Benieuwd hoe dat straks gaat worden als de winter echt intreed!

Deze spannende wandeling was overigens niet naar de universiteit, maar naar het politiebureau. Politiebureau? Hoor ik je al zeggen. Ja, politiebureau, hier had ik deze ochtend een afspraak, niet omdat ik iets had misdaan maar om mij officieel in te schrijven. Dit was nodig omdat ik langer dan 3 maanden hier verblijf. Waar ik een lange procedure verwachtte, stond ik binnen 10 minuten weer buiten met een a4' tje waarop staat dan ik ingeschreven sta. Hiermee mag ik de komende 5 jaar werken en wonen in Noorwegen. Sommige dingen kunnen hier dus wel snel.

Voordat ik door ga naar mijn stage ben ik eerst nog een rondje gaan lopen. De mist was inmiddels vrijwel helemaal opgetrokken, dus in het zonnetje ben ik via het park naar de uni gegaan.

De rest van de dag stond weer in het teken van stage.

Dag 68 (07-11-2017)

Een standaard stagedag, zoals velen. Maar toch gebeurde er iets bijzonders vandaag. Afgelopen weken heb ik regelmatig kleine bevingen gevoeld door ontploffingen bij het maken van tunnels. Maar een beving die ik vandaag voelde was toch uniek. Deze beving had een natuurlijke oorsprong en duurder een stuk langer. Waar een beving door een explosie vaak maar een schok is, ging deze natuurlijke beving zeker een seconde of 10 door. Voor mij is dit de eerste ervaring met een echte aardbeving ooit. Omdat mijn interesse wel gewekt was, ben ik even op onderzoek uitgegaan. Hoe normaal is een natuurlijke aardbeving hier in Noorwegen? Volgens iemand in de lokale krant hier, had hij dit nog nooit meegemaakt in 35 jaar. De krant zelf houdt het op de krachtigste aardbeving in Noorwegen van de afgelopen 10 jaar. In Noorwegen komen regelmatig kleine aardbevingen voor, vergelijkbaar als in Groningen. Maar een sterke beving als deze (3.8 op de schaal van richter) is behoorlijk uniek. Gelukkig was deze beving niet sterk genoeg om schade te maken, dus ik zit hier nog gewoon veilig verder te werken. Desalniettemin erg bijzonder om dat eens mee te mogen maken.

Naast deze spannende aardbeving, staat er nog iets leuks op het programma vandaag. Vandaag start namelijk een competitie tussen een aantal universiteiten met betrekking tot het maken van een weersverwachting. En ik doe daar natuurlijk graag aan mee. Komende 4 weken moet ik elke dinsdag en woensdag een weersverwachting maken (temperatuur en neerslag) van een bepaalde stad. De personen die uiteindelijk het vaakst bij de werkelijkheid zat per stad winnen daarbij ook een prijs. Nu ga ik niet per se voor een prijs, ik heb immers weinig ervaring met het maken van een weersverwachting zeker als het gaat om steden als Toulouse (Frankrijk) en Uppsala (Zweden). Maar het is een hele leuke maar ook zeker leerzame afwisseling met de standaard bezigheden met mijn stage. Doordat iedereen in mijn kantoor hier aan meedoet hebben we van 3 tot 4 uur een discussie gehad over wat iedereen verwachtte en daarna is iedereen zelf nog extra in de kaarten gedoken om zo een zo goed mogelijke verwachting te maken. Hierdoor zat ik vandaag uiteindelijk tot half 6 op de uni, wat voor Noorse begrippen behoorlijk laat is.

Dag 69 & 70

Na twee spannende dagen waren de afgelopen 2 dagen weer doodnormaal. Lange stagedagen, maar met een mooi vooruitzicht en uitkijkend naar vrijdag!

Dag 71 (10-11-2017)

Dit beloofd een van de meest bijzondere dagen in Bergen te worden. Niet alleen omdat er een hele leuke dame vandaag arriveert. Maar ook weertechnisch. Afgelopen nacht hadden we onze eerste hagelbuien hier. Zelfs een onweersbui trok vannacht over, wat zeer uitzonderlijk is hier. Doordat ik vannacht regelmatig gewekt ben van de herrie door kletterende hagelstenen op mijn raam, was ik nog enigszins moe bij het opstaan. Het feit dat het buiten grauw en grijs is, en waarschijnlijk de hele ochtend blijft regenen, is ook niet echt motiverend. Maar even later gebeurde er iets wat ik totaal niet verwacht had. Op het moment dat ik het afval naar de straat was brengen veranderde de regen plotseling in sneeuw! Heerlijke grote vlokken, dat betekent dat je er ook lekker nat van kunt worden, daarom heb ik besloten om niet naar de uni te gaan deze ochtend. Maar lekker van de (natte) sneeuw te genieten. In het dal blijkt het namelijk gewoon regen te zijn. Door de sneeuw heb ik plotseling weer ontzettend veel zin in deze dag!

Na deze leuke winterse verrassing, kon ik mezelf focussen op een nog veel leuker moment, de aankomst van Dianneke. Al vroeg vertrok ik naar het vliegveld, ik wilde natuurlijk wel daar staan op het moment dat ze het vliegveld uit komt. Onderweg heb nog genoten van de prachtige witte bergtoppen in de omgeving. Bij aankomst op het vliegveld was ik inderdaad wat vroeg. Haar vliegtuig zou pas over 20 minuten landen. Dus ik heb lekker buiten gewacht, het was even droog, tot haar vliegtuig geland was. Daarna natuurlijk meteen naar de uitgang gelopen waar ook vele andere mensen stonden te wachten. Op een bord konden we mooi zien wanneer de eerste bagage van haar vlucht op de band kwam, nog even wachten en dan zou ik haar eindelijk kunnen zien. Maar dat even wachten duurde wel vrij lang. Toen er op het bord stond dat alle bagage van haar vlucht op de band lag, vrijwel alle mensen om mij heen weg waren, begon ik toch wel een beetje ongerust te worden. Even later kwam Dianneke zonder koffer naar buiten lopen, ze waren haar koffer kwijt. Althans dat dachten ze, toen wij net in de Bybanen (tram) stapte, kreeg Dianneke een telefoontje dat haar koffer toch wel gevonden was, hij bleek op een verkeerde band terecht zijn gekomen. Pfff, wat een timing, een minuut later en we waren al onderweg naar huis. Dus toch gauw even uitgestapt om de koffer op te halen. Hierna konden we met bagage naar huis.

Dag 72 (11-11-2017)

Vandaag stond er een leuke verrassing voor Dianneke op het programma. Een collega van mij had gratis tickets voor de kabelbaan naar de top van de hoogste berg. Daarvan hebben we ook met veel plezier gebruik gemaakt. 's Ochtends vertrokken we in de regen voor een uurtje wandelen naar de kabelbaan. Onderweg kregen we enkele regenbuien over ons heen. En natuurlijk vragen wij ons dan af, zal het boven op de berg ook regenen of valt de neerslag daar als sneeuw? Eenmaal in het wagonnetje naar boven zien we het grauwe groene landschap langzaam veranderen in een witte berghelling. Bij het uitstappen werden we getrakteerd op een schitterend uitzicht over de besneeuwde bergtoppen in de omgeving. En ook op onze berg lag een behoorlijk pak sneeuw. Zeker een centimeter of 10 tot 20. Doordat een groot deel van de sneeuw in de voorgaande nacht is gevallen en omdat we lekker vroeg zijn, is de sneeuw op veel plekken nog lekker vers. Tijdens het genieten van het uitzicht veranderde het uitzicht langzamerhand in een grote grijze wand. Neerslag is onderweg, maar of het regen, sneeuw of hagel zou zijn wisten we nog niet. Zodra de bui dichterbij kwam, was het duidelijk dat het sneeuw was, in no time sneeuwde het heel erg hard. Wat geeft dat een magische gevoel, op de top van een witte berg omringd door een grijze muur van sneeuw, daar waar we een uur geleden nog in de grauwe regen liepen.

Na diverse fotosessies, sneeuwbalgevechten en schitterende uitzichten, was het tijd voor een kleine wandeling door de sneeuw. Doordat de sneeuw op sommige plekken nog zo vers was dat er geen voetstappen stonden, was de wandeling erg opletten. Je weet nooit of je op een rots stapt, in een modderpoel of op een meertje met een flinterdun laagje ijs. Maar deze wandeling was zeker de moeite waard. De prachtige besneeuwde berg met zijn mooie meertjes. Tijdens de wandeling wisselde zon, sneeuw en hagel elkaar in rap tempo af, hierdoor zag de berg er elke 5 minuten weer anders uit. Hoe mooi het was is eigenlijk niet met woorden te omschrijven, foto's zeggen zoveel meer:

Na onze wandeling hebben we nog genoten van een heerlijke beker warme chocolademelk voordat we weer terug naar de regenachtige stad gingen. Eenmaal beneden stond weer een wandeling van een uurtje op het programma voor we thuis komen. Een van ons had een verkeerde beslissing genomen door geen regenbroek aan te trekken (ik zal geen namen noemen maar we waren met z'n tweëen en ik was het niet!).Dan had die persoon bovendien nog eens de pech dat een auto door een flinke plas water reed, waardoor die persoon getrakteerd werd op een heerlijke ijskoude douche. Hierdoor zijn we maar direct naar huis gelopen voor een lekkere opwarmende douche.Door alleindrukken van vandaagbesluiten we de rest van de middag lekker rustig aan te doen.

Dag 73 (12-11-2017)
Ten eerste, Mama gefeliciteerd!

Vandaag staat een droge dag op het programma met redelijk veel zon. De perfecte dag dus om Dianneke de stad te laten zien. Ook Dianneke kreeg een persoonlijke rondleiding zoals eerdere bezoekers. Dit keer hadden we echter een record aantal kilometers nodig. Met een kleine 23km wandelen kwamen we in het donker weer thuis.

Dag 74 (13-11-2017)

Maandag, maar alweer niet een start van een nieuwe werkweek. Het weer belooft mooi te worden, daarom hebben we besloten vandaag een boottocht te maken. 's ochtends vroeg nemen we de boot naar het plaatsje Rosendal. Gedurende deze mooie 2 uur durende boottocht zien we de zon langzaam boven de bergen uitkomen. Ondanks het mooie weer, was het zeker niet warm. Vandaar dat we lekker warm binnen hebben gezeten en maar af en toe naar buiten zijn gegaan om foto's te maken. Eenmaal daar aangekomen, zien we de prachtige witte bergen om het fjord heen. De bergen hebben hier een hoogte tot zo'n 1600m hoogte.

Bij aankomst hadden we 3 uur vrij te besteden. Doordat het toeristenseizoen voorbij is, was het plaatsje aardig uitgestorven en de meeste bezienswaardigheden zijn dan ook gesloten. Maar dat maakt ons helemaal niks uit, wij gaan lekker de berg op hiken. Vanuit het dal zagen we wel wat sneeuw op de berg liggen, maar veel leek het niet te zijn, echter is het uitzicht belangrijker dan sneeuw. Onderweg naar boven moeten we eerst de diepe modder trotseren, hierna verandert de modder langzaam in een harde massa doordat de grond bevroren is. Naarmate we nog hoger komen, wordt het pad langzaam steeds witter, maar de sneeuw wordt nog wel afgewisseld met stukken van ijs. Eenmaal op de eerste top, komen we bij een klein huisje, waarvan we een prachtig uitzicht hebben over het fjord, Rosendal en de omringende bergen. Na een korte fotopauze gaan we weer verder, het volgende stukje loopt door het bos. Dat betekent minder sneeuw en ijs maar wel weer meer modder. Nadat we het bos uitkwamen werden we getrakteerd op een mooi winters landschap. De helling was hier bedenkt met zeker 20cm sneeuw. Wat blijft dat magisch om door zo'n pak sneeuw te lopen! Helaas konden we niet helemaal naar de hoogste top die op 550m ligt, bij 400 moeten we in verband met de tijd omdraaien om zeker te zijn dat we de bus niet missen.

Bij de terugweg was het nog wel oppassen voor gladheid, gelukkig ging alles goed als ik een boomwortel die niet helemaal een boomwortel was, waardoor ik vol in een modderpoel stapte, niet meetel. Eenmaal onderaan hebben we nog een rondje door het dorp gelopen, waarna de terugtocht met de boot startte. Doordat ik best wel moe was van de afgelopen dagen, heb ik niet de hele tocht mijn ogen open kunnen houden. Maar desondanks heb ik nog wel kunnen genieten van de mooie boottocht.

Kort, korter, kortst

Dag 60-65

Deze week een hele korte blog, waarom? Nou, omdat er eigenlijk weinig bijzonders te vertellen is. Het werk gaat gestaag door, de dagelijkse regen wordt inmiddels ook wat eentonig, daarnaast waren er geen leuke uitjes deze week.

Maar jullie zitten natuurlijk in spanning af te wachten, was het er maandag of was het er niet, de sneeuw? Helaas, afgelopen maandag heeft het op de top van de bergen om de stad wel gesneeuwd, maar helaas was het net te warm om er een mooi wit sneeuwdek achter te laten. Het blijft dus afwachten tot de echte kou naar Noorwegen komt.

Dag 66 (05-11-2017)

Start van een nieuwe stageweek. Na gister een vrije dag gehad te hebben, moet ik vandaag weer aan de slag. Komende vrijdag komt eindelijk Dianneke aan, dus natuurlijk ga ik die dag niet werken. Echter om dit te compenseren zal ik nu helaas op zondag moeten werken. Maar dat is dan natuurlijk voor een goed doel!

Dat was hem dan, de kortste blog sinds ik hier ben. Volgende week zal de blog ongetwijfeld weer wat langer zijn met hopelijk ook een paar mooie foto's.

De rust is weder gekeerd

Dag 53 (23-10-2017)

Na de mooie warm-up van gister, staat vandaag het echte werk op het programma, geen 10km, geen 20km maar 30km, niet 1 berg, niet 2 bergen maar 3 bergen staan vandaag op het programma. Dit beloofd dus een hele lange wandeling te gaan worden. Zeker de zwaarste die ik ooit heb gedaan. Vandaar dat de wekker ook al om kwart voor 6 stond. We wilden rond 7 uur, in het donker vertrekken, om zeker te zijn voor zonsondergang thuis te zijn. Na een goed ontbijt, tas pakken, bidons vullen, etc. stonden we stipt 7 uur buiten en kon het grote avontuur beginnen. Doordat het nog pik donker is, geeft het wandelen wel een extra bijzonder gevoel, het voelt nog zo vroeg aan, en dat was het natuurlijk ook. Onderweg naar de eerste berg, Floyen, kwam langzaam de schemer op en ontwaakte de stad uit de duisternis. Doordat het eerste deel van de beklimming vrij steil is, kijk je al snel over de stad uit. Doordat het nog niet volledig licht was, hadden we een mooi uitzicht over de stad met al z'n lampjes. Maar te lang konden we hier niet van genieten, het was vrij frisjes zo vroeg in de ochtend, dus moeten we zoveel mogelijk in beweging blijven om niet te veel af te koelen.

Eenmaal boven op Floyen, zaten onze eerste 2 uur wandelen erop en was het inmiddels licht geworden. Op de top hielde we onze eerste echte pauze. Dus eerst even warm aankleden zodat we niet te veel afkoelen. Na lekker wat gegeten te hebben, een sanitaire stop gehad te hebben en de bidons bijgevuld zijn, besluiten we vlug verder te gaan. Op naar de volgende berg!

De tweede berg op ons programma is Rundermanen, met zo'n 550 meter hoogte, een van de hogere bergen in de directe omgeving. Dat betekend dat we nog ruim 200 meter moeten klimmen. Maar dit ging grotendeels over verharde wegen en zelfs een stukje asfalt. Hierdoor waren we in no time op de top van deze berg. Ook hier moesten we natuurlijk even een paar foto's maken. Twee van de drie bergen gehad, nog maar een te gaan. Dit lijkt niet veel, maar om deze berg moeten we een heel stuk omlopen en via een bergrug naar de volgende top. Dat is vanaf hier nog zo'n 11 km wandelen/klimmen/glijden over de rotsen, modder en soms door wat water heen. Dat zou betekenen dat we nog zo'n 4 a 5 uur moeten wandelen voor we bij de volgende top zouden aankomen, Ulriken.

Ondanks dat deze etappe veruit de langste en zwaarste etappe zou gaan worden, was dit ook veruit het mooiste deel. Ondanks dat we over een bergrug liepen, was het pad alles behalve vlak. Regelmatig moesten we weer een stuk afdalen en dan weer een stuk klimmen. Op sommige plekken waren de rotsen bijna verticaal, hierdoor moesten onze handen ons soms even helpen om omhoog of omlaag te komen. Voor Lars was er daarnaast een extra uitdaging, de modder omzeilen, hij was er namelijk niet helemaal zeker van of zijn schoenen wel helemaal waterdicht waren. Gelukkig had ik nieuwe schoenen gekocht voordat ik naar Noorwegen vertrok, dus voor mij was de modder gelukkig niet zo'n probleem. Naast deze hindernissen hebben we echt ontzettend genoten van de wandeling, achter elke beklimming lag weer een nieuw beeldschoon landschap klaar. Van mooie valleien tot de indrukwekkende gletsjer, die vanuit hier nog duidelijker zichtbaar was. Af en toe kwam zelfs de zon even door het wolkendek om het gele landschap om te kleuren naar een mooi goud/oranje kleurende landschap.

Vlak voor de top van Ulriken (670m) begon de vermoeidheid toch echt wel op te treden, inmiddels waren we namelijk al zo'n 7,5 uur onderweg. We beginnen steeds vaker foutjes te maken, wat steeds vaker leidt tot bijna valpartijen. Daarom besluiten we om goed lang pauze op de top te houden voordat we af zullen dalen. Uiteindelijk hebben we ongeveer een uur op de top gepauzeerd en genoten van het uitzicht over de stad.

Na deze lange pauze was het tijd voor de allerlaatste etappe, afdalen en naar huis toe. Tijdens de afdaling trok het wolkendek volledig open en konden we genieten van de laagstaande zon onderweg naar huis. Het de wind voelde het dan ook heerlijk warm aan, in tegenstelling tot de rest van de dag. Na pak en beet 10 uur kwamen we dan eindelijk thuis aan, helemaal gesloopt, maar ontzettend voldaan. De 30km en 1200 hoogtemeters volbracht! (filmpje)

Dag 54 (24-10-2017)
The day after,  voor Lars stond er nog een mooie trip naar het plaatsje Voss op het programma, maar voor mij was het een gewone stagedag en moest ik dan ook vroeg op om weer naar werk te gaan. Door de harde wind en regen en wind heb ik vannacht weinig geslapen, benieuwd of ik me een beetje kan concentreren op het werk. Onderweg naar stage voel ik mijn benen meer dan behoorlijk, die 2 wandelingen van de afgelopen dagen hebben er toch behoorlijk ingehakt. Wat overigens niet meer dan logisch is.

Omdat Lars en ik allebei nog behoorlijk moe waren van de actieve week, besluiten we zijn laatste avond rustig te besteden door lekker een filmpje te kijken en op tijd naar bed te gaan.

Dag 55 (25-10-2017)
De dag dat Lars weer terug naar Nederland vertrekt. Dat betekend voor Lars, 's ochtends nog even de laatste spullen inpakken en dan de Bybanen (tram) naar het vliegveld te nemen. Na afscheid genomen te hebben van Lars, werd het voor mij weer tijd om aan de slag te gaan voor mijn stage.


's  avonds thuiskomend was het toch weer even wennen, na een week samen met Lars gewoond te hebben, was het nu wel erg stil bij thuiskomst. Maar er staat nog genoeg werk klaar om me deze avond bezig te houden, zo moet ik Lars zijn kamer weer ombouwen tot woonkamer, de was doen die is blijven liggen en een beetje stofzuigen kan ook zeker geen kwaad.

Dag 56 (26-10-2017)
Het eerste avondje weer alleen overleefd, op naar een nieuwe stagedag. Ik had vandaag zelfs motivatie om vroeg op te staan. Hierdoor was ik al voor 8 uur op het werk. Daarnaast ben ik vandaag zo productief geweest dat ik ook nog eens tot na vieren gewerkt hebt (een werkdag loopt hier van 8 uur tot 4 uur). 'S avonds had ik een skype-afspraak met Dianneke om de plannen door te bespreken voor haar bezoek. Vandaag hebben we dan ook meteen de tickets geboekt voor een weekendje Oslo, 16 november gaan we met de trein naar Oslo. Dit schijnt een van de mooiste treinroutes van Europa te zijn. Daarna gaan we lekker 2 dagen genieten in Oslo voor we de trein weer terug nemen naar Bergen.

Dag 57 (27-10-2017)
8 weken! Ja ik ben al weer 8 weken hier in Noorwegen, dat betekend dat ik nu precies op de helft ben van mijn tijd hier. Voor mijn stage ben ik dus zelfs al over de helft omdat ik de laatste week vrij heb. Waar de tijd in het begin nog langzaam ging, hebt ik het idee dat de dagen nu soms voorbij vliegen. Zeker de week dat Lars hier was, was echt in no-time voorbij.

Vandaag staat weer een standaard werkdag op het programma, athans dat was het plan. Omdat ik komende zondag een verjaardag lunch heb van een jongen bij mij in het kantoor, moest ik nog een cadeau regelen. Maar wat haal je voor iemand die je niet zo goed kent? Omdat ik zelf wat moeite had met wat bedenken, heb ik samengespannen met de 2 andere jongens in mijn groep (die min of meer tegelijk zijn gestart als ik). Een boek kopen was het idee, zo gezegd, zo gedaan zou je zeggen. Niet dus, engelstalige boeken vinden in Noorwegen is toch nog best lastig. De meeste boeken zijn hier immers in het Noors. Uiteindelijk hadden we het boek gevonden wat we wilden hebben, was het de Noorse vertaling.... pfff. Na verder zoeken hebben we het boek nergens meer in het Engels gevonden, dus besloten we de Noorse variant mee te nemen onder het mom, goede manier om Noors te leren. Omdat de winkel een speciale kortingsactie had, hebben we er nog een film bijgedaan en een grappig (engelstalig) boekje met de meest random feitjes.

Eenmaal terug op de uni, had ik reactie van mijn stagebegeleider, hij kan pas volgende week dinsdag mijn resultaten bespreken. Doordat ik dus niet heel veel meer kon doen, en mijn motivatie ook weg was, besloot ik wat eerder van het weekend te gaan genieten.

Dag 58 (28-10-2017)
Het start van een regenachtig weekend, althans dat was de verwachting gisteravond. Klaarblijkelijk was de verwachting compleet omgeslagen en blijft het in de ochtend vrijwel droog, en wordt in de middag wat motregen verwacht. Ook de verwachting voor zondag is bijgesteld, het zou misschien zelfs zonnig worden (ik kan je verklappen, dat is uitgekomen).

Gezien het mooie, of beter gezegd, droge weer, kan ik natuurlijk niet binnen blijven zitten. Hmmm, wat ik ga ik dan doen? Bergwandelingen heb ik afgelopen week al zoveel gedaan, dus dat liet ik een keer aan mij voorbij gaan. Maar een rondje om de berg wandelen, dat is nieuw voor mij. Laat ik dus een rondje om de berg Lovstaken lopen, mooi vlak, dus een keer een makkelijke wandeling. Wat op de kaart leek als een simpele vlakke wandeling, bleek dat in realiteit toch wel wat anders te zijn. Uiteindelijk heb ik met het rondje rondom de berg meer geklommen dan wanneer ik de berg opgegaan zou zijn... Dat had ik niet verwacht van mijn "vlakke" ronde. Maar ja, hier is het natuurlijk nergens vlak. Ondanks de vele klimmeters heb ik ontzettend genoten van de wandeling. Af en toe kwam de zon heel even tussen de wolken door. Doordat het niet helemaal droog was, heb ik ook meerdere regenbogen kunnen zien. Doordat er toch wat regen zou kunnen gaan vallen, wat ook gebeurde, heb ik besloten geen camera mee te nemen. Daarom heb ik helaas ook niet zoveel mooie foto's van dit stukje Bergen.

Dag 59 (29-10-2017)
De klok is verzet, maar mijn slaapritme niet. Ik werd dus lekker half 8, zomertijd wakker, zoals elk weekend. Echter was het nu geen half 8, maar half 7. Omdat ik al klaarwakker was besloot ik toch maar mijn bed uit te gaan, lekker te douchen en om mijn blog weer eens bij te werken, alvorens ik naar de verjaardagslunch ga.

De verjaardagslunch was erg gezellig maar ook vooral erg lekker. Leonidas, de Griekse jongen die jarig was, had allerlei overheerlijke Griekse hapjes gemaakt. Stuk voor stuk waren ze heerlijk en mooi bereid. Het had zomaar uit een luxe restaurant kunnen komen. Uiteindelijk ben ik behoorlijk lang gebleven waardoor ik pas half 6 thuis ben. Dat was toch wel even schrikken? Waarom? Nou, het was al donker! Doordat de klok verzet is, is het hier al tussen 5 uur en half 6 donker. Dat betekend dat de lange donkere avonden nu wel zijn aangebroken en de winter in de buurt is. Morgen zou mogelijk de eerste sneeuw kunnen vallen in de heuvels rondom de stad. Ik ben benieuwd of ik morgen wat besneeuwde toppen ga zien. Of dat zo is, dat horen jullie volgende week! :D