Dag 39-41:

Deze week een keer een korte blog. Deze week was een standaard week met veel stage en weinig noemenswaardige dingen. Ik zou nu een heel klaagverhaal kunnen houden over het regenachtige weer van afgelopen week, maar ik denk dat hier niemand blij van wordt.

Dag 42 (26-10-2017):

Waar alle avonden vrij saai waren deze week, was dat vandaag niet het geval. ESN, de organisatie waarmee ik de vorige keer de kroegentocht heb gedaan, organiseerde een lasergame-avond. Nou vond ik dat vroeger altijd geweldig om te doen, dus heb ik besloten om aan deze activiteit mee te

doen. Na afloop van mijn stage moest ik meteen haasten om daar op tijd aan te komen, maar gelukkig was ik net op tijd. Het viel me op dat er vrij weinig mensen waren die ook bij de kroegentocht waren. Aan de ene kant betekend dat de ideale mogelijkheid om nieuwe mensen te leren kennen, maar aan de andere kant maakt dat ook wel wat meer ongemakkelijk als je daar aankomt en allemaal groepjes staan waar je niemand van kent. Eenmaal binnen viel dit gelukkig allemaal mee. Voordat we met ons eerste potje begonnen heb ik nog een tijd zitten praten met een Duitser (ja, er zijn hier heel veel Duitsers) en iemand uit Frankrijk.

De eerste ronde van de lasergame was vrij braaf, iedereen bleef een beetje op zijn helft en deed rustig aan. Waardoor de twee teams duidelijk een eigen gebied hadden die ze verdedigde. De tweede ronde was echter compleet anders, iedereen was door elkaar aan het rennen en het was een grote chaos. Dit maakte het spel nog veel leuker maar soms ook frustrerender, je was namelijk nergens veilig. Na twee rondes kwam iedereen uitgeput en bezweet naar buiten. Ondanks dat we inmiddels onszelf soort van volwassen mogen noemen, blijft dit kinderspel geniaal om te spelen!

Na afloop van het Lasergamen twijfelde ik nog een beetje, zal ik lekker op tijd naar huis gaan of zal ik toch nog mee gaan naar de kroeg. Uiteindelijk ben ik toch maar mee gegaan naar de kroeg met de intentie om een biertje te drinken en dan alsnog wel op tijd naar te huis gegaan. Ik kan je vertellen, dat is niet helemaal gelukt. Een biertje, werd twee biertjes en werd toen drie biertjes. 20h werd 22h en toen was het plotseling twaalf uur, oeps ik moet morgen vroeg op en nog een uur naar huis reizen.... Maar het feit dat het zo laat werd, betekende wel dat het een ontzettend gezellige avond was. Ik heb vrijwel de hele avond met dezelfde mensen gesproken, een Duits meisje (ja, nog een Duitser XD ) en 3 Spanjaarden. We hebben echt over van alles gesproken, van de standaardvragen ' wat studeer je" en " waar kom je vandaan" tot discussies over een eventuele onafhankelijkheid en het referendum van Catalonië (Voor wie het gemist heeft: https://www.vice.com/nl/article/gy5mjq/rubberen-kogels-in-de-regen-fotos-van-het-catalaanse-referendum-in-barcelona).

Inmiddels was het dus al 12 uur een besloot ik lekker naar huis gaan, er was echter nog een obstakel. Ik was van plan om op tijd naar huis te gaan, daarom had ik mijn spullen en fiets op het instituut gelaten zodat ik die in de avond zou ophalen. Stiekem ging ik ervan uit dat ik maar moest lopen en dan de volgende dag de spullen weer zou kunnen ophalen. Desondanks dat ben ik toch gewoon gaan proberen of ik nog naar binnen kon. Ik scan mijn kaart bij de ingang, typ mijn code in. En de deur gaat zowaar open! Ik stond eerst even met verbazing toe te kijken, het was inmiddels half 1 ' s nachts en ik kon gewoon vrij door het uitgestorven gebouw lopen. Zo apart, dat zou je in Wageningen niet kunnen, gesloten is dan ook echt gesloten, maar hier kun je klaarblijkelijk 24h per dag naar binnen. Dat betekend ook dat ik voortaan 24h per dag kan werken! Maar laten we dat maar niet doen. Na mijn spullen gepakt te hebben, ben ik lekker naar huis gefietst. Scheelt toch weer een half uurtje in vergelijking met wandelen. Eenmaal om 1 uur 's nachts thuis aangekomen schrok ik toch wel even.... Ik werd vrolijk begroet door een luid blaffende hond, huh we hebben helemaal geen hond. In verbazing zet ik mijn fiets in het schuurtje en wanneer ik weer binnen kwam was het helemaal stil. Heb ik dat geblaf nou ingebeeld? Echter was ik te moe om daar uitgebreid stil bij te staan en ben ik lekker gaan slapen.

Dag 43-45

De volgende ochtend stond de wekker al vroeg, werk gaat immers gewoon door, feestje of niet. Met mijn slaperige hoofd loop ik naar de keuken, komt er plotseling een zwarte hond naar beneden gerend (Huh? Dus dat geblaf vannacht heb ik me niet ingebeeld) gevolgd door mijn huisbaas. Schijnbaar logeerde de hond van een nichtje van haar in ons huis. Dat verklaard een hoop!

Door de rustige week, had ik alle tijd om voorruit te kijken. Wat wil ik nog allemaal doen? Wie komt er wanneer langs? Wat doe ik met kerst? enz. Dat betekende ook dat het wel tijd werd om tickets naar Nederland te gaan boeken. Uiteindelijk heb ik besloten om 23 december terug te vliegen naar het o zo droge Nederland, zodat ik met kerst weer thuis ben. Maar ik moest niet alleen tickets voor mezelf boeken, maar ook voor mijn vader. Hij komt namelijk nog even een paar dagen langs in mijn laatste week en reizen dan samen terug naar Nederland. Naast mijn vader komt ook Dianneke nog langs, die vanuit Schotland direct deze kant op komt. Helaas duurt dit nog een maandje voordat het zover is. Maar in de tussentijd krijg ik nog meer bezoek uit Nederland. Komende woensdag komt Lars namelijk op bezoek. Hij zal hier een weekje blijven. Dus de blog van volgende week zal ongetwijfeld langer worden want er staan al aardig wat tripjes/activiteiten op ons verlanglijstje om te doen. Ondanks dat ik mijn draai hier inmiddels wel heb gevonden, is het nog wel altijd heel fijn om naar dit soort dingen uit te kijken, zeker als mensen uit Nederland op bezoek komen. Dat maakt het alleen wonen hier toch wel een stuk makkelijker.

Vanwege het aankomend bezoek heb ik besloten om op deze regenachtige dagen door te werken in het weekend zodat ik komende tijd een paar dagen vrij kan nemen.